පිටු

Friday, October 19, 2018

ප්‍රේම පාරමිතාව!



‘‘ප්‍රේමය‘‘
හද දෙවොලේ
උස් තන්හි වඩා හිඳුවා
පුද පූජා කළාය ඈ
අන්ධ බැතිමතියක සේ...

‘‘ප්‍රේමය‘‘
කර මුලින් අල්ලා
ඔසවා ඈ වරෙක
ගැසුවාය පොළවේ
ඉනික්බිති
වරින් වර
බොහෝ වර...

බිඳී විසිරුණු
හද කැට කැබිලිති මත
‘‘ප්‍රේමය‘‘
නොයෙක් වෙස් ගෙන
විලිස්සුවාය ඈ වෙත...

ආත්මාර්ථයෙන් ද,
ඉරිසියාවෙන් ද
අහංකාරයෙන් ද
මමංකාරයෙන් ද
වෙළෙවි ව
අන්‍ය රූප විලාස ගනිමින්...

‘‘මගේ න්‍යාය පත්‍රය
මගේ කාලසටහන
මගේ කොන්දේසි
මමයි ප්‍රේමය
මට උවමනා ලෙස
ඔබ පැවතිය යුතු...‘‘

ප්‍රේම පාරමිතාවේ
වියරණ පැටලී
අතරමං වූවාය ඈ...

වේදනාවෙන් කම්පිත ව
කඳුළු සැළු
එක්දහස් එක් රැයකට පසු
නැගී උන්නාය ඈ
ඈ ම නොවනා අන් අයකු ව...

බිඳුණු ක්ෂුද්‍ර හදවත
පිළිසකර කොට
සියතින්ම තැනුවා ය
දෙවොලක්
ඈ අදහනා ප්‍රේමයේ නාමෙන්
එහි දෙවියන් ද
දේව දාසිය ද
ඇදහිල්ල ද
ඇය ම වූවාය...

සියක් දහසක්
ගැහැනුන්ට, මිනිසුන්ට
දරුවන්ට
කුරා කුහුඹුන්ට පවා...
පිනි බින්දුවකට
ඉර කණිකාවකට
මල් රොන් සුණු සුඟකට පවා
එහි බොහෝ ඉඩ තිබිණි...