පිටු

Tuesday, January 21, 2020

හිමියනි ! හිස් ය මේ දිවි බඳුන !





සෙබළ උත්තමාචාර වියැකී
හිස් ව ගිය අවකාශයේ පාවී
හමා ආ සුසුදු අරලිය මලක්
මුදුන් වූ පස් කණ්ඩිය මත රැඳිණ...

හත් දොහක, තුන් මහක, අවුරුද්දක
දැල්වුණ පහන් එළි
දුබලව නිවී යද්දී
පා සටහන් සඟවා
නිදිකුම්බා යාය වැතිරිණි...

මුදුනත බිඳී ගිය
පස් වැටිය මත
ඒ අරලියා මල ?
කොහේ වේ දැයි
කවුරු නම් දනී ද ?

නිදිකුම්බා ගොල්ලකි
දැන් ඒ ඉසව්ව ම
සුවඳක් නැතත්
යායට මල් පිපුණ...