රෝස මලක කටු ඇණුනා

රෝස මලක කටු ඇණුනා

හද පතුලින් ලේ ගැලුවා

රෝස මලට නෑ දැණුනේ

මලේ සිනා රැව් නැගුණේ....

මගේ ආදරණීය පුංචි රෝස මල වෙතටයි.....

මගේ පුංචි රෝස මල.. ඔයා කොයි තරම් අහිංසකද? සියුමැලිද? ඔයා කොයි තරම් සුවඳක් අපේ ලෝකෙට අරන් ආවද? අපි හැ‍මෝම ඔයා වටේ ඉඳන් ඔයාගෙ හැඩ බල බල කොයි තරම් නම් සතුටක් ලැබුවද? ලබනවද?

ඉස්සර රට වටේ එක එක වැඩසටහන්වලට යන මම්මා නිතරම ගමට එන්න පටන් ගත්තෙ ඔයා අපි ළගට ආවට පස්සෙ.. මම්මා හැම සති අන්තෙකම ගමේ එන්නෙ ඔයාගෙ හිනා මූණ දකින්න..  ඔයා එක්ක සෙල්ලම් කරන්න... ඔයාගෙ හුරතල් කතා අහන්න... ඔයත් වෙනද මම්ම එනකල් බලන් ඉන්නව නේද? මම්ම ආවම ළගින් හෙල්ලෙන්නෙ නෑ නේද?

ඒත් මේ සති අන්තයේ ඔයා හරිම වෙනස්... නපුරු වෙලා, සැර වෙලා... ඔයා මම්මට ළගට එන්න දුන්නෙ නෑ.. කෑ ගැහුවා. ''ඔයා කොළඹ යන්න කියල '' සැර කළා. පල්ලියෙදි මම්මගෙ අතට ආවෙත් නෑ.. මම්ම උම්ම එකක් දෙද්දි ඔයා අහක බලා ගත්තා.... ඇයි මගෙ දෝණි එහෙම කළේ... මම්මට කොයි තරම් දුක හිතුණද? මම්ම හිතන්නෙ කවුරු නැති උණත් මම්මට ඔයාල ඉන්නව කියල නේද?

චූටි රෝස කැකුළු නපුරු වෙන්න හොඳ නෑ මැණික... රෝස මලේ කටු තියෙන්නෙ ආරක්ෂාවට මිස අනිත් අයව රිදවන්න නෙවෙයි...

ඇයි ඔයා මේ තරම්ම නපුරු උණේ...?                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

මම්ම අළුත් ගෙදරට ගියාට පස්සෙ නිතරම ළගින් ඉන්න බැරි උන නිසාද?

වෙනද හිතේ හැටියට වතුර අරන්, මම්මගෙ කෝප්ප වීදුරු ඔක්කොම පෙළට තියන් තේ හදන්න ඉඩ දුන්නත් මේ සැරේ වතුර අල්ලන්න නොදුන් නිසාද? ඔයාගෙ පපුවෙන් එන රාං රෑං සද්දෙ අහ අහ කොහොමද මම ඔයාට වතුර අල්ලන්න දෙන්නෙ... පහුගිය දවස්වල ඔයාට හොදටම කැස්ස... ඉතින් වතුර සෙල්ලම් කරන්න දුන්නොත් ඔයා ආයෙම ලෙඩ වෙයි. ඒ හින්දනෙ එපා කිව්වෙ... නැත්නම් වෙනද මුළු ගේම අවුල් කරන්න උනත් මම්ම ඉඩ දෙනවා නේද? සාලෙ පුරාම වතුර ඉහිරවගෙන තේ හදන්නත් ඉඩ දෙනව නේද? ඔයා හදල දෙන තේ රස කර කර මම්මත් බොනව නේද?

මම්මගෙ අළුත් ගේ වටේට පොඩි මම්ම හිටවල තියෙන සීනියාස් මල් පාත්තියෙ යාය‍ට මල් පිපිලා... නමක් නොදන්නා පුංචි මල් පදුරු තාරකා වගේ පුංචි කහපාට මලින් පිරිලා... දාස්පෙතියා මල් පාත්තියෙ දැන් පොහොට්ටු ඇවිදින්... දවල් කුමාරි මල් පාත්තියේ පාට පාට මල් එක දෙක පෙති ඇහැරවන්න පටන් අරගෙන.... පාට පාට සමනල්ලු දවස පුරාම ඒ මල් යායට එනවා..... ඔයාට මම්ම පෙන්නුව නේද? ඔයා බඩ පිරෙන්න බයියං කනව වගේ, කුක්කු බොනව වගේ සමනල්ලු බණ්ඩිය පුරව ගන්නෙ මල් පැණි බීල...

ඇයි පුංචි දෝණි ඔයා ඒ මල් කඩල පොඩි කරල දාන්නෙ... මම්ම ඔයාගෙ පස්ස පැත්තට පාරක් ගැහුවෙ රිදෙන්න නෙවෙයි.. ඔයා ආදරෙන් කියන ‍දේ අහන්නෙ නැතිව මම්මගෙ මල් කඩල දාන නිසයි....

ඔයා මුතු අක්ක එක්ක නිතරම රණ්ඩු අල්ලනවා.. මූණ සූරනවා.. මුතු අක්කව හපනවා.. ඒ හින්දයි මම්ම මුතු අක්කට ඔයාගෙන් ඈත් වෙලා  ඉන්න කිව්වෙ. ඒකට කේන්ති ගිහින් ඔයා හයියෙන් කෑ ගැහුවා නේද? මම්මටත් ගැහුව නේද? ඔයා මම්මට යන්න කිව්ව නේද?

ඔයාට හිතෙනවද? මම්ම ඔයාට දැන් ආදරේ නෑ කියල... එහෙම නෑ මැණික.... ආදරේට තමයි ටිකක් සැර වෙන්නෙ... ආදරේට තමයි සමහර දේවල් කරන්න එපා කියන්නෙ...

ඔයාගෙ අම්මත් පුංචි කාලෙ දඟ මල්ලක්.. ඒත් මේ තරම්ම නම් නපුරු උනේ නෑ... හමෝගෙම ආදරේ වැඩියෙන් ලැබුණ හින්දද මගේ චූටි රොස මල මේ හැටි නපුරු වෙලා තියෙන්නෙ...

මේ සති අන්තයේ මම්මා ගමේ ඉදන් කොළඹ ආවෙ ලොකු දුකක් හිතේ තියාගෙන... බස් එකේදිත් සැරින් සැරේ මම්‍මගෙ ඇස්වලට කදුළු පිරුණා, ඔයා නපුරු උන හැටි මතක් වෙලා...  ‍පහුගිය අවුරුදු දෙකහමාර පුරාම මම්මගෙ හිත පිරිල තිබුණෙ ඔයාගෙ ආදරෙන්ද කියල අද මම්මට හිතුණා..... දැන් අයනු ආයනු දන්නෙ නැති උණත් ඔයා ලොකු උන දවසක මම්මගෙ බ්ලොග් එක කියවාවි.. එදාට ඔයා තේරුම් ගනීවි මම්මත් අම්ම තරම්ම ඔයාට ආදරෙයි කියල....

මම්මගෙ රන් කැටේනෙ ඔයා.. සූකිරි බෝලෙන.. චූටි මැණිකනෙ... වස්තු කැටේනෙ....

ගැහැණු දරුවෙක්ගෙ ජීවිතේ ලස්සන වෙන්නෙ එයා නිහතමානී වෙන තරමට.. සරල වෙන තරමට... නපුරු කම ගැහැණු දරුවෙකුට ගැළපෙන්නෙ නැහැ.. ටිකක් ආඩම්බර උනාට කමක් නැහැ. ඒත් නපුරු වෙන්න හොද නැහැ... තාම ඔයාට තේරෙන්නෙ නැහැ මේව... ලොකු උණාම මම්ම තේරුම් කරල දෙන්නම් හොදේ...

මගේ චූටි රෝස මලට දෙවි පිහිටයි...