දුප්පත් ම හිතක්...

සිරි සිරි වැස්ස යට
සීතලෙන් ගුලි වෙන
මන්දාරම් අඳුර
වැව් දිය මත ඇඳුණු
තරු එළි සරැලි මත
ස්නේහයම අතුරන...

ඉද්ද ගහ අද්දර
සුදු වළාකුල් බැම්ම
කිරි ඉද්ද හිනාවට
දැහැන්ගත වී මෙන..

සිලි සිලි නදින්
බෝ පත් මුමුණනා
ස්නේහයේ ඇමතුම
නෑසුන ද සවනට
තුන් සිත ම පෑදෙන...

සුවහස් හැඟුම් සිත්තම්
මඳදුරු නිසල අහසෙහි
කවිකම් අමුණන
සුන්දර ම සන්ධ්‍යාව...

දුප්පත්ම හෝඩියකින්
උත්තරීතර වදනක
අකුරු ගළපන හදවතක්
අදත් පෙර ලෙසම
ගොළු විණ...