ලොව ඇයි දරුණු මෙතරම්...

කණමැදිරි එළිවත් නොදැල්වුණු

අමාවක ගණ කළුවරට

මග හසර කියමින් තරු ලකුණු

අහස් තලයේ පිබිදුණා....

ඒ මං ලකුණු දැක බිය වැදුණු

රුදු සිතැත්තන්ගේ හී තුඩින්

රතු එළි නිවී තරු කැට එකින් එක

මහ පොළව මත වැද සැඟවුණා

මුදු සුවඳ පිටමං කළ කළල් දිය

රළු කටුක දුඟදම හිස දරාගෙන

ඉරා මඩ සළු පිබිද විත්

සුදු නෙළුම් සුවඳින් හිනැහුණා

ඒ සුවඳ විඳිනට රිසි නොවූ සිත්

මත් බමර තුඩ අග විස ‍පොවා

නටු මතින් උදුරා සුදු නෙළුම්

විසුරුවා දිය යට සැඟවුවා