ගිනි ගත් රන් මුදු ?

දණ ගැසුවේ අපි එකට අල්තාරය අබියස

ඒ නිමේෂයේ හිත ගල්ගැසුණා සේ විය...

දේව දූතයන් අප වට කර සැරිසරන්නා සේ දැණින.....

ලෝකයම නතර විය...

ඔබෙත් මගෙත් සුසුම් ස්වර මුමුණන යැදුම් අතර

තවත් එක ගීතිකාවක්ම විය.....

ජේසු සමිඳුන් කුරුස ගසේ සිට බලා සිටියා අප දෙස

ජීවිතය කල්වාරි ගමනකැයි... 

ආදරය මහා බර කුරුසියකැයි

නොකියා කියමින් ......

ඒ දෑස්වල එතී මහා දුකක් තිබුණා ඒ මොහොතේ

උන්වහන්සේ දැන සිටින්නට ඇත

අතරමග මේ කල්වාරි ගමනේ මා තනි වන බව.....

ශුද්ධවු පැය කීවේ

පැය කාලෙන් කාල බෙදා ගෙන අපි එකට

මා සවන් අසලම ඇසුණා ඔබෙ ගීතිකා හඬ

කෙතරම් සැනසුමක් වීද? හදවතට...

සියලුම තනිකම් දොස් ඉතින් අහවරයැයි සිතිණ...

නමුදු,

වාසනාවත් කල්හිද, අවාසනාවත් කල්හිද

ළඟින් ඉන්නට....

ජීවිතේ දුක සැප බෙදා ගන්නට

පෙරූ පිරුමන්වලට කුමක් නම් සිදුවීද?

සිඟිති මල් කැකුලක් තුරුළු කර ගෙන

දෙව් මැදුරට පා තබන්නට අප මැවූ සිහින

ගිනි තැබුවේ මන්ද?

ඔය සුසුම්..... ඔය කඳුළු.. වැළපිලි

පිළිතුරක් නොවේ මට....

දෙවියන් ඉදිරි‍යේම කියන්නට හැකිද මට?

රන් මුදු ගිනි වළල්ලක් වූයේ ඇයි දැයි කියා....

අප වටා නොනිවී දැල්වෙන.....