මිතුදම්, මනුදම් යා කරනා කවිකම්...

by Beatrice Cloake

‘‘තරු, කවි කුටියෙ විස්තරේ කියවලා හිතුණා, දුර බැහැරින් ඇවිත් පොත් තියල ගිය අයගෙන් ‍අඩුවෙන් විකුණුනු පොත් වලින් කීපයකට මුදල් දෙන්න. මට ඔයාගෙ බැංකු ගිණුමක නම අංකය ශාඛාව එවන්න, මම රු. 5000ක් විතර දාන්නම් ඔයා අඩුවෙන් විකුණුනු පොත් වලින් අරගන්න.

මේක ප්‍රසිද්ධ කරන්න ඕනෙ නැහැ....

තරුට සුදුසු විදිහට වියදම් කරන්න. ගන්න පොත් ඔයාගෙ ළක්‍රිවි සම්බන්ධ කණ්ඩායම් වලට බෙදා දෙන්න තරු.”

මේ ලියමන ලැබුණෙ සයිබර් තැපෑලෙන්.. හරියටම කවි කුටියේ ආරම්භක දිනය ගැන මගේ මූණුපොත් සටහන දැම්මට පසුදින.. මේ තියෙන්නෙ ඒ සටහන.

‘‘ඒ පොත් ප්‍රදර්ශනයේ ආරම්භක දවස. දහවෙනිදා උදේ නිරායාසයෙන්ම මම මුලින්ම ඇවිදගෙන ගියේ කවි කුටිය හොයාගෙන.. අනේ ඒ යද්දි ලස්සනට හදපු කුටිය විතරයි.. සඳුන්, මහින්ද, මහින්දගෙ ප්‍රිය භාර්යා අර්බුදයකට මැදි වෙලා උන්නෙ පොත් තියන්නෙ කොතැනද කියල හිතාගන්න බැරිව.... ජයසිරි අලවත්ත සහෝදරයත් එකතු වුණා... ලොකු උන්නැහේ ඇවිත් යනකල් මේසයක්, රාක්කයක් ලබා ගන්න විදියක් නැතිලු.... ඒ වෙද්දි කවි කිවිඳියන් පොත් අරගෙන එමින් උන්නා. ඒක හරිම සංවේදී දසුනක්...

දුර බැහැර ඉඳන් ආව ළාබාල, තරුණ, වැඩිහිටි, මහලු කවි කිවිඳියන් කවි පොත් බෑගයෙන් අරන් අතට දෙද්දි පුදුමාකාර සෙනෙහසක්, ගෞරවයක් දැනෙනවා.. කොයි තරම් මදිපුංචිකම් සිද්ද වුණත් තවමත් කවියට පෙම් බඳින අපමණ මිනිසුන් සිටීම ගැන....

ආපනශාලාව ඉදිරිපිට රවුම් මේසයක වාඩි වෙලා අපි එන පොත් බාර ගත්තා. පොත් බාර දෙන්න ආව විපුලි නිරෝෂණී කිවිඳිය එතැනදිම මුල්ම කවි පොත මිල දී ගත්තා. එ් මංජුල වෙඩිවර්ධන සහෝදරයගෙ ''නිදි නැති නිර්මල ඇසක අගිස්සක කඳුළක''‍‍‍‍‍‍‍‍‍........

මේ වෙද්දි නඳුන්, පියන්කාර ඇතුළු තවත් කිහිපදෙනෙක් එකතු වෙලා උන්නා.

යාම්තම් මේසයක් ලැබුණෙ පිරිවර සේනාව එක්ක ‍මහා රජතුමා ආපසු වැඩම කළාට පසුව.... ඉතින් අපි කවි පොත් ටික පිළිවෙලක් කරගත්තා. කවි පොත් සල්පිල වැඩ පටන්ගත්තා. 

................

මේ වෙද්දි නිතරම කවි කුටිය ළඟ රසික, සහෘද හිතවතුන් පිරිලා.. ඒ ගැන සතුටුයි. කවි ගැන ඇල්ම නොමැරී පණ ගැහෙන හැටි දැක්කම‍‍‍....

රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මාන දිනූ සෞම්‍ය ගේ 'හැටේවත්තෙ මග්දලේනා', විද්‍යෝදය, ගොඩගේ සම්මාන දිනූ රුවන් ගේ 'මීළඟ මීවිත' ඇතුළු ආධුනික, ප්‍රවීණ කවි කිවිඳියන්ගේ කවි පොත් රැසක් කවි පොත් සල්පිලේ තියෙනවා.... දු දරුවන් සඳහා ළමා කවි පොත් තෝරගන්නත් හැකියි. කාව්‍ය විචාර, රස විඳිීම් කෘති කිහිපයකුත් තියෙනවා...

මේ ඇරයුම කවියට හිතැති ඔබට....

කවි පොත් සල්පිලට ඇවිත් යන්න එන්න................. කැටපත් පවුර අසලමයි. කවියක් ලියා කැටපත් පවුරේ රඳවන්නත්, කවි කියවා රස විඳින්නත් වෙලාවක් වෙන් කරගෙනම එන්න...”

2014 සැප්තැම්බර් 13

............

කවියට පෙමැති, කවි ලියන, කවිකාර සොඳුරු සහෘදයා එවූ රු. 5000 ක මුදලත්, පුස්තකාලයක් වෙනුවෙන් පොත් ගන්න ලැබුණු මුදලත්, තරුරසී නිත්‍ය පාඨකයකු වන විදෙස්ගත මිතුරෙක් එවා තිබුණු මුදලත් අරගෙන ඊයෙ සවස් වරුවෙ මං පොත් ප්‍රදර්ශන භුමියට ගියේ.

දකුණු පස අතුරු දොරටුවෙන් ඇතුල් වෙලා කවි කුටිය පැත්තට ඇවිද ගෙන යද්දි අහම්බෙන් දැක්කෙ මුල්ම දවසෙ කවි කුටියට පොත් අරන් ආව වයස්ගත මිතුරන් දෙදෙනා ඇවිද යන ආකාරය.. නැමුණු හිසින්, වෙහෙසපත් මුහුණින්... පිටුපසින් දුවල උරහිසින් අල්ලලයි මං ඒ දෙන්නව නවත්ත ගත්තෙ.. හෙවණකට අරන් ගිහිල්ලයි කතාව පටන් ගත්තෙ.. ඒ තරමට දුක හිතුණා මූණු දකිද්දි.

‘‘අංකල්, එදා කවි කුටියට පොත් දැම්ම නේද? ඉතිරි පොත් ගන්නද ආවෙ...” මට මතක තිබුණා මුල්ම දවසෙ දැනුවත් කිරීම. ( 16 හවස ඇවිත් විකුණුනු පොත්වල සල්ලිත් අරන් ඉතිරි පොතුත් අරන් යන්න.....)

ඒ මුහුණුවල ඇඳුණෙ කණස්සල්ලක්...

‘‘එක පොතක්වත් විකිණිලා නැහැනෙ... අපි දෙන්න මේ කතා වුණේ පොත් ටික බෙදල දාල යමුද කියල කාට හරි. වැඩක් නෑනෙ තියාගෙන. කවුරු හරි කියවයිනෙ...”

‘‘අංකල් ඔයාල දෙන්නගෙම කවි පොත්වලින් දෙක ගානෙ දෙන්න. අපි පුස්තකාලෙකට පොත් ගන්නවා.” මම එහෙම කිව්වම හීන් හිනාවක් ඇඳුණා ඒ මූණුවල.. ඒ කවි පොත් විස්සම ගන්න තිබුණනම් කොයි තරම් හොඳද කියල මට හිතුණා...

ස්වර්ගීය සැලැස්මක් වගේ අහම්බෙන් මට එයාලව දකින්න ලැබුණෙ. එහෙම නොවුණා නම් එක පොතක්වත් නොවිකිණීම ගැන කණස්සල්ලෙන් මහලු කවි මිතුරන් දෙන්නා අත්තනගල්ලටත්, තිහාරියටත් පිටත් ව යාවි...

එකක්වත් නොවිකුණුනු පොත් අතරින්, පොත් ගත්තා වුණත් මේ සංවේදී කවියන් ගැන ඇති වූ මහත් සංවේගයක් එක්කයි මම කවි කුටියට ගොඩ වැදුණේ...

කවි කුටියෙන් 30% ක වට්ටමට අඩුවෙන්ම අලවි වුණු පොත් තෝර දුන්නෙ කවි මිතුරන්මයි.. හරියටම පොත් 39 ක්. එයින් කවි පොත් 14 ක් බේරුවල අපේ සහෘද පිරිසක් විසින් පවත්වාගෙන යන පුස්තකාලයට ඊයෙ හැන්දෑවෙම බාර දුන්නා. ඉතිරිය කළුතර ‘යොවුන් පියවර’ පුස්තකාලයට ලබා දීමට බලාපොරොත්තු වෙනවා.

කවියට පෙම් බඳින මේ දයාවන්ත හිත් ගැන අප්‍රමාණ ගෞරවයක් ඇති වෙන්න...

..............

විදෙස්ගතව සිටින ‘තරුරසී’ සහෘදයෙක් පොත් ලැයිස්තුවක් සමග මුදලක් එවා තිබුණා. එයින් මුදලක් වෙන් කර තිබුණා මටත් පොත් ගන්න. වෙසක් පුන් පොහෝ දා කිලිනොච්චියේ ආනවිළුන්දාන්වල දරුවන් සමග ගත කළ දවසේදී අපි පොරොන්දු වුණා පුස්තකාලයක් හදාගන්න උදව් වෙන බවට. ඉදිරි දිනෙක ඒ දරුවන් පොත් ගන්න කොළඹ එන්නට නියමිතයි. මා වෙනුවෙන් පොත් ගන්න එවූ මුදල ඒ දරුවන් වෙනුවෙන් වැය කරන බව මගේ මිතුරාට කියා යැවූ විට ඔහු එවූ පිළිතුර මේ...

‘‘ අර ළමයින්ට 5000 වෙන්න අවශ්‍ය ඉතුරු මුදල මගෙන් දාන්න... ඉතුරු සල්ලි වලින් පොත් ගන්න.

අපේ එදිනෙදා ජීවිතයෙදි අපිට ඔය වගේ සිද්ධි මුණගැහෙනවා අඩුයි. සමහර වෙලාවට හිතෙනවා අපි ඒ දේවල් වලට තියන සංවේදී බව නැතිවෙලා ගිහිල්ලද කියලා. මෙහෙම වත් උදව්වක් කලේ නැත්නම්, ඕක හිතලා මතලා කෙරෙන්නේ නෑ.

ඒ නිසා ඒ සල්ලි වලින් ළමයින්ගේ පොත් අවශ්‍යතාවය සම්පූර්ණ කරලා ඉන්න.

තරූටත් අඩුම ගාණේ එකම පොතක්වත් ගන්නවා නම් මම කැමතියි. ගාමිණී වියන්ගොඩ පරිවර්තනය කරපු "මායාවාස" හරි "විසේකාරි" හරි පොත කියවලා නැතිනම් මගෙන් සුළු තෑග්ගක් විදිහට ගන්න.”
ස්තුතියි ඔබට... මම මායාවාස ගත්තා.
........

‘තරරුසී’ ජීවිතේට අලුත් දොරටුවක් විවර කර දුන්නා. ඒ දොරටුවෙන් ඇතුල් වෙද්දි මා එක්ක අත්වැල් බැඳගන්න අධ්‍යාත්මිකව පොහොසත් මිත්‍ර සමූහයකුත් හමුවුණා... ‘තරුරසී’ ජීවිතේ සුවිශේෂ සංධිස්ථානයක් වෙන්නෙ ඒ නිසයි.

පොත් කතා තව බොහෝමයි... විටින් විට ලියා තබන්නම්.