සඳගිරි පව්ව උසයි... කිඳුරා හරිම වසයි

Add caption

සඳගිරි පව්ව උසයි... කිඳුරා හරිම වසයි

මං ගෙදර එන්න ආවා අම්මේ

දොර අරින්න නුඹ විතරයි ඉන්නේ...

රත්තරන් කියා කඩුතුඩ මං ඇණ ගත්තේ පපුවට

නුඹ එපා කියද්දීමයි අම්මේ

ඒ කුල ගෙය දැන් ගිනිගෙය වැන්නේ...

සල්පිලෙන් අරන් නටවන කිඳුරියන් රඟන සඳගිර

මට අරු‍මෝසම් හුරු නෑ අම්මේ

නිය පහුරු වැදුණු හිත බලපන්නේ....

ගායනය            :- විශාරද ශානිකා සුමනසේකර

පද රචනය         :- රවී සිරිවර්ධන

තනු නිර්මාණය  :- දර්ශන වික්‍රමතුංග

මූණුපොත හරහා දැන හඳුනාගෙන හිතේ ලැගුම් ගත් ගීයක් මේ... පහුගිය කාල වකවානුවේ වැඩිපුරම ඇසු ගීතය මේ යැයි සිතේ. ජීවිතයේ කප්පරක් හීන ළග අන්ත අසරණ වුණ තරුණ බිරිඳකගේ ළතැවිලි හිත ගීතය පුරා රැඳී ඇත. අම්මා ළඟ දුක කියන දියණියකගේ ඇස්වල කඳුළු මැවී පෙනේ. සෙනෙහසින් දියණිය ළමැදට තුරුළු කර ගන්නා අම්මා දියණියගේ හිස සිඹ නෙත්වල කඳුළු ඇයට හොරෙන් පිස දමා ගන්නා අයුරු මැවී පෙනේ.

මෙසේ මග වැරදුණු දියණියන්ට, පුතණුවන්ට අළුතෙන් ජීවිත ගමන අරඹන්නට දිරිය සවිය ලැබේවා.. ආදරණීය හිත් හමුවේවා. නව මං පෙත් විවර වේවා... කියා පැතුමක් මසිතේ රැ‍ෙඳ්.

මා සම්බන්ධයෙන් නම් මේ ගීතය බොහෝ වැඩදායකය. බොහෝ වැඩ ගන්නට හැකිය. පසුගිය පෙබරවාරි මස අනුරාධපුර පැවති ළ.ක්‍රි.වී. අනුශාසක පුහුණුවේදී නව යෞවනය ගැන කතා කරන විට අපි මේ ගීතය අසන්නට දුනිමු. ඒ හරහා සංවාදයක් ගොඩනැගුවෙමු. ජීවිතයේ වැරදීම් කියා අපි හිතන අත්දැකීම් පන්නරයක් කොට ගෙන අළුත් ජීවිතයක් ආරම්භ කළ යුතු බව කියා දුනිමු. ( වැරදීම් තරම් ජීවිතයට පාඩම් උගන්වන අන් යමක් වේද? නමුත් ඒ නිසාම වරද්දා ගත යුතු යැයි වරදවා නොසිතන්න.  )

සංවේදී සුගායනය, පද පේළිවල අර්ථය සමග සංගීතය මනාව ආත්මගත වී ඇත. එය හදවතට දැනෙන ගීතයක් වී ඇත්තේ එබැවිනි.

පහත සඳහන් වන්නේ සඳගිරි පව්ව ගීතය ගැන ‍යොවුන් සඟරාවක "හද ගී පොත" විශේෂාංගයට ලියූ සටහනකි.

චන්ද කින්නර ජාතකේ වගේ සුන්දර ආදර කතාවක් ගැන හීන දකින මේ දියණියට හමුවෙන්නෙ නපුරු සඳකිඳුරෙක්. ඒ සඳගිරි පව්ව ඇයට ළං වෙන්න බැරි තරමට උසයි. කාසිවලට රඟන සඳකිඳුරියන් එමටයි එහි. ඒ අරුමෝසම් ජීවිතේ ඇයට දරා ගන්න බැහැ. ඒත් දසමසක් කුසේ තියන් ඉඳල, ජීවිතයත් මරණයත් අතර සටනක් මැදින් ඇයට උපත දුන්න, ජීවිතයම දරු සෙනෙහසට කැප කළ අම්මා කියු දේත් අහන්නෙ නැතිවයි ඇය මේ සඳකිඳුරත් එක්ක දිගු ජීවිත ගමන යන්න එකතු වෙන්න. දැන් ඇය විඩාපත්. තවදුරටත් ඇයට දුෂ්කර ක්‍රියා කළ නොහැකියි. ඇය පැතු සිහින ලොව දෙදරා ගිහින්.

ඇය තීරණය කරනවා ආපහු හැරෙන්න. නිය පහුරින් තුවාල වුණු හිතත් අරන් ඇය ආපහු එන්නෙ අම්ම ළඟට. ඇයට දොර විවර වෙන්නෙ අම්මගෙ නිවහනේ විතරයි... අම්මගෙ හදවතේ විතරයි... විශ්වාසය, බලාපොරොත්තුව අරන් ඇය එන්නෙ ඇගේ සෙනෙහසේ නවාතැනට...

වරදින තැන් ජීවිතේ අපමණයි... ඒ වැරදීම්වලින් ගොඩ එන එක, හරි පාරට වැටෙන එක හරිම දුෂ්කරයි. වරද්ද ගන්න එපා කියන්න ලේසියි. නමුත් වැරදීම් මග හැර ඉන්න අමාරුයි ජීවිතේ. නමුත් වැරදුණ බව දැන දැනම එහිම ඇලී ගැලී ඉන්නවට වඩා ආපසු හැරෙන්න, වැරදි හදා ගන්න, ජීවිතේ අළුත් කර ගන්න තීරණයක් ගැනීම අගෙයි. ජීවිතයට ආදරෙයි නම් ආපහු හැරෙන්න, වැරදීම් හදා ගන්න, අළුත් ගමනක් පටන් ගන්න සිදු වෙනවමයි නේද? එය කළ යුතුමයි.

නව යෞවනයේ ආදරය හිතට එබෙන්නෙ රන් තැටියක් වගේ දිස්න දීගෙන. සුන්දර හීන ගොඩක් අරගෙන. ආකර්ශණීයව. එයින් තොර ලොවක් නැතැයි කියන්නා වගේ. ජනමාධ්‍ය, සමාජ මාධ්‍ය අපේ ඇස් ඉස්සරහ මවන හීනයයි අපි මේ පාට පාටින් සිත්තම් කරන්න උත්සාහ ගන්නෙ.. නමුත් මුදලට විකිණෙන වෛර්ණ හීන තරම් සුන්ද නැහැ ඇත්ත ජීවිතේ. හැම ආදර කතාවක්ම සඳකිඳුරු ජාතකේ කතාව වගේ වෙන්නෙ නැහැ. යෞවනය ජීවිතේ ගැන ඉගෙන ගන්න තියෙන කාලය මිස, ජීවිතය ගැන බරපතළ තීරණ ගන්න සුදුසු කාලය නොවෙයි.

ආදරය කරන්න පොතපතට... සොබාදහමට.... අම්මට තාත්තට පවු‍ලේ අයට.... ගමට රටට ... ජීවිතයට... ආදරයෙන් බැදෙන්න මේ සියල්ල සමග... ඒ ආදරය තුළ ජීවිතය පොහොසත් වන හැටි හඳුනා ගන්න. එලෙස පොහොසත් වූ හදවතක් පසු කලෙක ජීවිතය ගැන නිවැරදි තීරණවලට එළඹෙන්නට ආලෝකයක් වේවි...