සාහිත්‍යයේ අසිරිය දූ දරුවන්ට..

පහුගිය සිකුරාදා ( 07 ) හැන්දෑවෙ වැඩ ඇරිල මං වසරේ මුල්ම ළ.ක්‍රි.වී. ළමා සාහිත්‍ය වැඩමුළුවට යමින් හිටියෙ. ජා ඇල බස් නැවතුමේ දී පොඩි උන් දහතුන් දෙනෙක් එක්ක ශ්‍රියන්ති අක්කත් ඒ බස් එකටම නැගෙනව දකිද්දි සතුටකුත් දුකකුත් දැණුනා. අවුරුදු 25 කටත් වැඩි ඇති ඇගේ ළ.ක්‍රි.වී. අනුශාසක දිවිය. නිමක් නැති අසනීපවලින් නිරන්තර දුක් විඳින ඇය තාමත් ළමයි එක්ක. 

පුංචි උන් ටික ඉඩ තියෙන තියෙන තැන්වල වාඩි උණා. සීට් එකේ තුන් හතර දෙනා බැගින්. ඒ හිරවීමත්, තදබදයත් විනෝදයක්. ඇත්තටම ළමා විය කොයි තරං සැහැල්ලුද? එය මහා බරක් කරල තියෙන්නෙ වැඩිහිටි අපිම නේද? කිරි‍ ටොපි, බිස්කට් හුවමාරු වෙනවා. මටත් පංගුව ලැබෙනවා. කටුනායකදි අධිවේගි මාර්ගයේ බැම්ම දකිද්දි පුංචි එකෙක් මෙහෙම කියනවා. '' අර බං ලොකු වැවක් '' 

'' ඒ පුතේ කටුනායක කොළඹ අධිවේගී පාරෙ බැම්ම. ඊට උඩින් තියෙන්නෙ පාර. ඒ පාරෙන් ඉක්මණට කොළඹ යන්න පුළුවන්.'' මං කියා දුන්නා. ඇස් ‍ලොකු කරගෙන අහන් හිටි පුංචි එකා අනිත් යාළුවන්ටත් විස්තරේ කියනවා. මං ආයෙත් මෙහෙම කිව්වා.

''හැබැයි පුතේ මේ පාරවල්වල යනව වගේ නෙවෙයි. ඒ පාරවල් වල යන්න සල්ලි ගෙවන්න ඕන. යන්න පුළුවන් ‍ ‍අළුත් සැපපහසු වාහනවලට විතරයි. මේ වගේ අබලන් බස්වලට යන්න බෑ. '' 

ඒකත් ඇස් ලොකු කරගෙන අහන් හිටිය පොඩි එකා යාළුවන්ට විස්තර කරල දෙනවා. මේ පුදුමෙන් ඇස් ලොකු කරගෙන අධි වේගී පාර දිහා බලන් උන්නෙ වන්නියෙ ළමයි නෙවෙයි, මට්ටක්කුලියෙ ළමයි.

සාහිත්‍ය වැඩමුළුවට ළමයි 110 යි. බලාපොරොත්තු නොවුණ සංඛ්‍යාවක්. මුලින්ම අනාගතේ ලේඛකයෙක් වෙන්න කැමති කවුද ඇහුවම අත ඉස්සුවෙ තුන් දෙනයි. පුංචි පුස්තකාලයක් තිබුණට ආසාවෙන් පොත් කියෙව්වෙ කිහිප දෙනයි. කැටපත් පවුරක් තිබුණට සිතුවිල්ලක් ලියන්න උත්සාහ කරල තිබුණෙ කීප දෙනයි. නිර්මාණ කරන්න අවස්ථාව දුන්නම තරමක් හරි සාර්ථක නිර්මාණ තිබුණෙ කීපයයි. අද ළමා පරපුර කියවීමට ලිවීමට දක්වන උනන්දුව කොයි තරම් පහළ මට්ටමකද කියල දැනෙන එක හිතට හරි වේදනාවක්. හැම ළමයෙක්ටම අවධානය දෙන්න නොහැකි වුණේ සංඛ්‍යාත්මකව වැඩි වීම නිසා. ඒකත් ලොකු අඩුවක් විදියට දැණුනා.

සෙනසුරාදා දවස පුරාම වැස්සයි මහා හුළගයි නිසා ළමයින්ව ශාලාවෙන් පිටට යවන්න පුළුවන් කමක් තිබුණෙ නැහැ. අලියන්ටයි ළමයින්ටයි නලියන්ටමනෙ හිත. ඉතින් සෑහෙන දුෂ්කර ව්‍යායාමයක් උණා අවධානය එක තැනක රඳවා ගැනීම. රාත්‍රියේ පැවති විවිධ ප්‍රසංගයෙදි නං දක්ෂ නළු නිළියන් සිටින බව පෙණුනා. පොතපතට, ලේඛණයට වඩා ජනප්‍රිය මාධ්‍යවලටයි ළමයින්ගෙත් වැඩි කැමැත්ත. 

මැක්සිම් ගෝර්කි, ඈන් ෆ්‍රෑන්ක්, මාටින් වික්‍රමසිංහ, සිබිල් නැන්දා වැනි ලේඛකයන්ගේ ජීවිත තොරතුරු  රසවත් කතන්දර ලෙස කියා දීම ලේඛන කලාවට දරුවන් තුළ යම් ඇල්මත් ඇති කිරීමට හේතු වූ බව පෙණුනා. පොත්වලින් ගත් කොටස් රග දැක්වීමත් පොත ‍පතට ඇල්මක් ඇති කිරීමට හොද ක්‍රමවේදයක්. 

ඉරිදා උදෑසන මහින්ද ප්‍රසාද් මස්ඉඹුල, සමන් හේමරත්න සොයුරන් අපගේ ආරාධනය පිළිගෙන ස්වේච්ඡාවෙන්ම පැමිණීයේ ළමයින්ට කතා කරන්න. මහින්ද සොයුරා ළමයි‍න්ගෙ හීන ගැන කතා ‍කළේ තමන්ගේ ළමා වියේ සිහින ගැනත් මතක් කරමින්... ඔහු ළමා වියේ ගොඩකවෙල ළ.ක්‍රි.වී. එකමුතුවක සිටි  බව දැන ගැනීමත් සතුටට කාරණයක්. පුංචි පුංචි කතන්දරවලින් ළමයින්ගෙ අවධානය ගන්නත් ඔවුන් අමතක කළේ නැහැ. 

හීන ගැන කතා කරද්දි එක් දියණියක් කීවෙ ඇගේ හීනය '' යුධ සෙබළියක් වීම '' බව. ඇගේ හිතේ ඒ හීනය ගොඩ නැගුණෙ රූපවාහි‍නියෙ යුධ ‍තොරතුරු නැරඹීමෙන් බවයි පැවසුණේ.  ජීවිත දිනවීමට මිස ජීවිත විනාශ කිරීමට හීන නොදැකිය යුතු බව සමන් සොයුරා ලස්සනට පහදා දුන්නා. නමුත් වැඩමුළුව අවසානයේ සමු ගන්නට පැමිණි විට '' ඔයාගෙ හීනෙ වෙනස් කර ගත්තද?'' කියල මං ඇහුවම '' ඒ හීනෙ නම් මං අතාරින්නෙ නෑ අක්කෙ '' කියලයි කිව්වෙ. මට දැණුනෙ පුදුමයක්.  අපි ආදරෙන් කියල දෙන දේකට වඩා මාධ්‍ය මවල දෙන හීන දකින්න ළමයි කොයි තරං කැමතිද? 

දොස්තර, ඉංජිනේරු, ගුරුවරුවන්ට වගේම බස්කොන්දොස්තර කෙනෙකුට උණත්, පාර අතුගාන කම්කරුවෙකුට උණත් ලේඛකයෙක් වෙන්න පුළුවන්. ඒ වෙනුවෙන් අවශ්‍ය වෙන්නෙ උනන්දුව, ආශාව, නිතර නිතර ලිවීම සහ කියවීම බව කියා දුන්නම වැඩමුළුව අවසානයේ ලේඛකයන් වෙන්න කැමති සංඛ්‍යාව වැඩි වෙමින් තිබුණා. 

සංවේදී, බුද්ධිමත්, යහපත් දරුවෙක් බිහිවෙන්න පොතපතට කළ හැකි කාර්යභාරය අතිමහත්. 

දරුවන් පාසල් විෂය නිර්දේශයට අමතරව කියවීමට යොමු කිරීම ‍ගුරුවරුන්ගේත්, මව්පිය වැඩිහිටියන්ගේත් වගකීමක්. හැම ගෙදරකම පුංචි පොත් එකතුවක් තියෙන්නම ඕන. අම්මල තාත්තලත් දරුවන් එක්ක එකතු වෙලා පොත් කියවනවනම් හොදයි. 

දරුවන්ගේ ජීවිතේ විශේෂ අවස්ථාවලදි  පොතක් තෑගි දෙනව නම් වඩාත් අගෙයි. 

අධිවේගී ජීවන රැල්ලක ගහගෙන යන්න හීන දකින දරුවන්ට හරවත් ජීවිතයක වටිනාකම පහදා දෙන්න පොතපතට සමීප කරවීම කළ යුතුම දෙයක් බවයි මගේ හැගීම.

කණ්ඩායම් සාකච්ඡාවක්

සාහිත්‍යය.. ළමා සාහිත්‍යය හදුන්වා දීම - ළ.ක්‍රි.වී. ජාතික අධ්‍යක්ෂ පියතුමා

කණ්ඩායම් ක්‍රියාකාරකම් 

ඉරිදා උදෑසන දිව්‍ය පූජාවට පෙර බොදුනු පිළිවෙත