විරාමයක අසිරිය...

දෙතුන් දිනකට පෙර මම සාහිත්‍ය ලිපි කිහිපයක සෝදු පත් බැලුවා. සදොස් තැන් නිවැරදි කළත් යම් තැන්වල අදහස්වල අවුල් බවක් තිබුණා. එයට ප්‍රබලව බලපාල තිබුණේ  අවැසි තන්හි කමාව, තිත නිවැරදිව තබා නොමැති වීම. එය පරිගණකකරණයේ දී ඇති වූ ප්‍රමාද දෝෂයක් ද විය හැකියි. 

එබැවින් නිවැරදි කළ පිටපත සමග මා මෙලෙස ලියා යැව්වා. 

'' නිවැරදි කිරීම්ද සැකමුසු තැන්ද රතු පාටින් ලකුණු කළා. තිත් කොමා අවශ්‍ය තැන්වල නැති වීමෙන් අර්ථ වෙනස් වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ඒ ගැන සැලකිලිමත් වෙන්න. '' 

මෙය ලිපියක් ලියන්නට තරම් දෙයක් නොවේ යැයි ඔබට සිතෙන්නට පුළුවන්. මට ද එය ඉක්මණින්ම මතකයෙන් ගිලිහී ගිය කාරණාවක් වුණා. නමුත් කොන්ස්ටන්ටයින් පවුස්තොවුස්කිගේ ''රන් රෝස'' කියවමින් ඉන්න අතර ඇස ගැටුණු අපුරු කතාවක් නිසා මෙය ලිවිය යුතු යැයි හැඟුණා. 

'' ඔන්න ඒ කාලෙ පවුස්තොවුස්කි වැඩ කරමින් උන්නෙ ''මුහුදු නැවියා'' පත්තරේ. පුවත්පතට ලිපි ලේඛන සැපයූ ඇන්ඩ්‍රි සොබොල් කියන වැඩිමහල් ලේඛකයා  දවසක් පත්‍රයේ පළ කිරීමට කෙටි කතාවක් ගෙනත් දී තිබෙනවා. බැලූ බැල්මටම එය කිසි පිළිවෙලක් නැති අවුල් ජාලයක්. නමුත් අන්තර්ගත විෂය ‍ඉතාම වැදගත් දක්ෂ ලෙස ගොතන ලද අපූරු කතාවක්. එය පළ කළ යුතුම කතාවක් උණත් එහි අවුල් සහගත බව නිසා පළ කිරීමද අසීරුයි. සංස්කරණය කරන්නත් කිසිවෙක් ඉදිරිපත් වුණේ නැහැ. යමක් ලියූ පසුව එය මුළුමනින්ම අමතක කර දමන ලේඛකයාගෙන්ද සංස්කරණයක් බලාපොරොත්තු විය නොහැකි වෙලා...

මේ කාලයේ පත්තරේ වැඩ කළාලු මහලු සෝදුපත් බලන්නෙක්. නම බ්ලොගොව්. පුවත්පත් කලාව පිළිබඳ ඇසු පිරෑ තැන් ඇත්තෙක්. ඔහු ඉදිරිපත් වෙනවා කෙටි කතාව සංස්කරණය කරන්න. 

'' මං අර සොබොල්ගේ කතාව ගැන තව පාරක් හිතුවා. ඒක ‍හොද කතාවක්. මොකක් හරි කරන්න ඕනෑ ඒකට. දන්නවනෙ මට ඔය පත්තර රාජකාරිය හොදට හුරුයි. නිකං අහක දාන්න හොද කතාවක් නෙවෙයි ඒක..''

''ඉතින් මොකක්ද ඒකට කළ යුත්තේ'' 

'' මට දෙන්න අත් පිටපත මං පොරොන්දු වෙන්නම් ඒකෙ එක අකුරක්වත් වෙනස් කරන්නෙ නැති බවට...... මං එක අකුරක්වත් කපන්නෙ නෑ. එක අකුරක්වත් අලුතින් එකතු කරන්නෙ නෑ...'' 

පුරා රැයක් වෙහෙසී ඔහු කතාව සංස්කරණය කරනවා. අනතුරුව එය පළිගු සේ පැහැදිලි, සුමට, විචිත්‍ර, නිරවුල් කතාවක් වූ බවයි පොතේ කියවෙන්නෙ. එකම වචනයක්වත් කපන්නේවත්, අලුතින් එක් කරන්නේවත් නැතිව. නියම තැනට විරාම ලක්ෂණ යෙදීමත්, ඡේද වෙනස් කිරීමත් පමණයි ඔහු කර ඇත්තේ.

'' විරාම ලක්ෂණ හරියට සංගීත රටාවක එන සංකේත වගේ. වාක්‍යයක ඒකමිතිය ඇති කිරීමටත්, වාක්‍යයේ ඒ ඒ ‍කොටසක් ඇතුළත නියම සමමිතිය පවත්වා ගැනීමටත් විරාම ලක්ෂණ හරිම වැදගත්..'' පුෂ්කින් විරාම ලක්ෂණවල වැදගත්කම කියා ඇත්තේ එලෙසින්. 

කෙටිකතාව පුවත්පතේ පළ වූ පසුව සොබොල් ඇස් දෙකෙන් ගිනි පුළිගු විසි කරමින් කාර්යාලයට කඩා වැදී තියෙනවා,  කතාව අතපත ගෑම ගැන මහත් කෝපයෙන්. 

'' අතපත ගෑව කියන එකෙන් ඔහේ අදහස් කරන්නෙ නියම තැනට නියම විරාම ලක්ෂණ යෙදීම නම් ඒක කළේ මමයි. පත්තරේ සෝදු පත් කියවන්නා හැටියට ඒක මට අයිති රාජකාරිය..'' බ්ලොගොව් සන්සුන්ව එහෙම කීවම ලේඛකයා දුවගෙන ඇවිත් ඔහුව සිප වැළදගෙන තියෙනවා. 

'' බොහොම ස්තුතියි.. මට ඉගැන්නූ පාඩමට. මං ටිකක් පරක්කු වැඩියි ඔය පාඩම ඉගෙන ගන්න. මට දැනෙන්නෙ මම මගේ ම ලියුම් කියුම් අවුල් කර ගත්තු අපරාදකාරයෙක් ව‍ගේ.'' 

ඉතින් එදා හැන්දෑවෙ මේ කට්ටිය එකතු වෙලා සව්දිය පිරුවලු පොදුවේ සාහිත්‍යයටත්, විශේෂයෙන් විරාම ලක්ෂණවලටත්.  නිසි තැන නිසි ලෙස යොදන ලද නැවතීමේ තිතකට පුදුම විස්කම් කළ හැකි බවට හැමදෙනාම එකග වුණාලු. 

විරාම ලක්ෂණ... ඒ වචන තුළම කොතරම් විසල් අරුතක් ගැබ් වෙනවාද? වචන දාස් ගණනක කොයි තරම් සුන්දර ලියවිල්ලක් උණත් අවුල් ජාලයක් වෙන්න පුළුවනි විරාම ලක්ෂණ නිවැරදිව නොයෙදීමෙන්. 

ජීවිතයත් දිගු කතාන්දරයක්.. හැල්මේ දිවෙන. වෙලාවකට හරිම අවුල්.. වෙලාවකට හරිම දුෂ්කරයි. වෙලාවකට සන්සුන්.. ප්‍රීතිමත්... ඉතින් දිගු ජීවිත කතාවටත් විරාම ලකුණු අවැසිමයි, විචිත්‍රවත් වෙන්න. නිරවුල් වෙන්න.  ප්‍රශ්නාර්ථ, විස්මයාර්ථ, ‍කොමා, තිත්... ජීවිත කතාවටත් නැතුවම බෑ. විරාමය, විවේකය, නැවතුම අවශ්‍යමයි  දිනෙන් දින.. නිමේෂයෙන් නිමේෂය අලුත් වෙන්න. 

සාහිත්‍ය ලෝකයේ සැරිසරන, නිර්මාණකරණය ගැන හීන දකින කාටත්  කියවන්න අපූරු පොතක්.. 

රන් රෝස ( නිර්මාණය පිළිබද අත්පොතක් )

කර්තෘ - කොන්ස්ටන්ටයින් පවුස්තොවුස්කි

පරිවර්තනය - ආරියවංශ රණවීර

මිල රු. 350/- ( ගොඩගේ ප්‍රකාශන )