මේ කියවන මාසෙලු..

මේ කියවීමේ මාසය.

මං වගේ පොත් ගුල්ලියන්ට නම් හැම දවසක්ම කියවීමේ දවසක් වෙච්චි අලුතෙන් මාසයක් වෙන් කළයි කියල අමුතු වෙනසක් නෑ.

කියවීමේ රටාවේ පුංචි වෙනසක් කළා මං.

නිතර අත්බෑගයේ තබා ගන්නට එක් පුංචි පොතක්. පිටු 200 නොඉක්මවන. ජංගම පුස්තකාලය මගේ අත්බෑගය වන නිසා ඒවා නිතරම අබලන් වෙනවා. මේක පොකට්ටුවට අනවශ්‍ය බරක්. ෂොපින් කිරීම මට හිසරදේ හැදෙන වැඩක් නිසා නිතර බෑග් කැඩෙන එක අමතර කරදරයක්. ඒ නිසා දුම්රිය, බස්රිය ගමනට අතරමඟ වාත වෙන්නට සිදුවන තැන්වල කියවන්නට නිතරම අත්බෑගයේ තබා ගන්නා පොත පුංචි පොතක් විය යුතුයි මං තීරණය කළා.

වැඩ ඇරී නවාතැනට ගිය පසු මහන්සිය දුරලන්නට සරලව කියවිය හැකි පොතක්.

දෛනික කටයුතු සහ සප්පායමෙන් අනතුරුව සීරුවට පැයක් විතර කියවන්නට තරමක් බරසාර පොතක්.

නිතරම ඇඳ ලඟ තබා ගෙන හිතු හිතු වෙලාවට පෙරළා බලන්නට කවි පොතක් දෙකක්.

සති අන්තයේ ගමේ යන විට දුම්රිය - බස්රිය ගමනට, දරුවන්ගේ අත් අඩංගුවෙන් මිදෙන නිදහස් වෙලාවට ඒත් තරමක් බරසාර පොතක්.

‘‘ඔයා බෝඩිමේදිත් පොත් කියවනවා. ගෙදර ආවමත් පොත් කියවනවා. අපි එක්ක කතා කරන්නෙ නැද්ද?‘‘ අම්මා නෝක්කඩුවක් දැම්මෙ පහුණු ඉරිදා අම්මා චන්දු බබා නළව නළවා ඉද්දි මම ඒ ඇඳේම ඇලවෙලා ‘‘අහම්බකාරක‘‘ වල එල්ලිලා ඉද්දි.

‘‘ඊයෙ දවසම මම පොතක් අතින්වත් ඇල්ලුවෙ නෑ. අදයි මේ ඩිංගක් අතට ගත්තෙ.‘‘ ඒ නෝක්කඩුවෙ ගත යුත්තක් තිබුණත් පොත බිමින් තියන්න කම්මැලිකමට මම එහෙම කිව්වා.

‘‘ඊයෙ දවසම අක්කා පුතා එක්ක හිටියෙ. පොත් කියවන්න ලැබුණෙ නෑ.‘‘ නංගිත් මං පැත්තට සාක්ෂි. ඉතින් මං අහම්බකාරක ඉවර කරලමයි නතර වුණේ.

..........

හිතු හිතු හැටියට නවකතා, පරිවර්තන කියවීම නවතා දැමුවා. යම් තෝරාගැනීමක් ඇතිව කියවන්න උත්සාහ ගන්නවා. විශේෂයෙන්ම විවිධ විෂය ධාරාවන්ට අයිති පොත්, කෙටි කතා, කවි කියවන්න වැඩි අවධානයක් දෙන්න  බලාපොරොත්තු වෙනවා.  

පොත් ගැන ලිවීම අඩු කරන්න ඕනි. ඒක තරමක් භයානක වගේම අමතර කරදරකාරී වැඩක්. හිත් ගන්නා පොත් ගැන කෙටි සටහන් ලියවේවි. ඒත් ඒක අනිවාර්යයෙන් සිදුවේවි කියන්න අමාරුයි.  

පොත් කතන්දර නිසා චිත්‍රපට බැලීම නැවතුණා. ඒක ආයෙම පටන්ගන්න ඕනි. සතියට එක චිත්‍රපටයක්වත්.

ඔන්න ඔහොමයි පොත් ගැන කතා. කෙනෙකුට හිතෙන්න පුලුවනි, පොත් ඇරෙන්න වෙන වැඩක් නැතුව වගේ කියලත්. ඇත්තටම ඉතින් එහෙම තමයි.