ගජමන් නෝනගේ ආදර තරවටුව

ගජමන් නෝනා....

ලැජ්ජා නැතිකමක හැටි

දන් දීල ජීවිතෙන් හරි අඩක් කවියකට

තාමත් ලියනවා කවි...

කවි කතරක අතරමං වෙන්නට

පෙරුම් පුරනා හැටි....

කිවිඳිය...

මක් කරන්නද නෝනේ

තවත් ටික කාලයයි ඉතිරි මේ ජීවිතේ

ඇමිණෙන්නෙ නැතිවාම කවියක් හදවතේ

අමුණන‍න්නෙ නැතිදාට කවියක් හදවතේ

හැඳි නොගෑ කිරි හොද්ද වාගෙමයි ජීවිතේ.....

ගජමන් නෝනා....

සංසාරෙම දුක කැටි කරන් එක මිටට

නිදි නැති රැයම සුසුමින් පිරෙව්වත්

තාමත් ලැජ්ජ නැති හැටි

කවි මල් පිපෙනකල් ඇඟිලිම ගණිනවා....

කිවිඳිය...

කඳුලක් උණත් කවියක රැඳුණාම

සුසුමක් උණත් කවියට පණ ගේන

සොඳුරුයිද කොයි තරම් සඳ සේම

දන්නව නේද ඔබත් මං වාගෙම

ඉතින් ඇයි නෝක්කඩු මේ හැටිම....

ගජමන් නෝනා....

ලියනා කවි තරම් සොඳුරු නැති බව

කවි මවන හදවත් දැන දැනම

සමනළ කතා ගෙතුවත් විසිතුරුව

දෙබර තුඩ අග විස දලම බව දැන දැන

තාමත් සක්මනේ සොය සොයා කවි හිතක්....

කිවිඳිය...

ඇලපාත මුදලිවත් දණ ගැස්වූ කවි හිත

නොදන්නා හැටි තමයි පුදුමය

දෙබර විස දලක උණත් මලක් පුබුදන්නට

කවියකට ඇති උරුමය.....

ඉතින් මං තවත් බය නෑ කවියන්ට....

ගජමන් නෝනා....

දෙමට පොතු කාල කට හම ගියාට

කිව්වාම නොවෙයි මේ කාරණා

පැටිවියේ ඉඳලාම ලියලත් කවි

හිර කර ගන්න බැරි වුණ හැටි

අල්ලාගෙන කවියෙක් හිත් කූඩුවේ...

කිවිඳිය...

කවි ආත්මයත් හරියට කුරුල්ලෙක් වගේ

ඉගිලී යාම තමයි කවියක ඉපදීම

ඉතින් මං මොන හිතකින්

අල්ලා හිර කර ගන්නද කවියෙක්ව

පාළුවට ගියත් හිත් කූඩුව..‍

බලා ඉන්නට හැකියි මට කල්පයක් උණත්

කවි පද ගොත ගොතා

සැරිසරන විට මගේ කවි පෙම

හිස් අහස පුරාවට කවි මල් විසුරුවා.....

තරහ අවසර ගන්ට කාරි නෑ

දන්නවා කවි හිත ඇවිළෙන බැව්

මා ගැනත්...

ඒත් මක් කරන්නද

මේ තමයි කවි හිතක උරුමය....

ගජමන් නෝනට කේන්ති ගිහින් මා එක්ක ඈ යන්න ගියා...