මුනිවත ද ගොළු විය එසැණෙහි..

Photo By Luigi Caterino

හමුවිය ඔහු මට

අඳුරු වැහිබර සැඳෑවක

දෙව් මැදුරු දොර අබියස

ඒ දේශද්‍රෝහී මිනිසා...

පාළුකරයේ සිට 

පීඩිතයින්ට යුක්තිය ඉල්ලා
මොර ගැසූ මිනිසා...

සැප දුක කෙලෙසදැයි

විමසනු ඉතින් කුමකට

වුවනත ම ගුප්ත කවියකි 

පිලාත්තු අධිකරණයෙහි
ගෙවී ගිය විත්තිමය හෝරාවන්හි

භයංකර ශෝකාලාපය ලියැවුණ... 

ගල්ගැහුණු නිහඬතාවය පතුළ කිමිදී

අත ගා බලා සොයා පහදා හදවත

දිග හරියි ඔහු මා අබියස....

''සත්‍යය නම් මෙයයි

අතැඹුලක් සේ රුවා අත්ලෙහි

භයංකර උකුසු ඇස් විදාගෙන

ඔවුහු මා විමසූහ...

ඉදින් සැබවින්ම සත්‍ය යැයි 

මා ඇදහූ සත්‍යය

උකුසු නිය පහරට හසුව

පෑරී ඉරී වැහැරී

මියැදෙන අයුරු දුටුයෙමි
මුනිවත ද ගොළු විය එසැණෙහි..

උස් අසුන් අරා වැජඹෙන
පිලාත් උතුමෝ
සෝදා දෑත
පිසදා ධවල පිළියෙන් 

මා ඇමතූහ..

'.. පැවසිය හැකිය ඔබට

දෙවියන් ගැන

දෙවියන්ගෙ ආදරය ගැන

දේව රාජ්‍යය ගැන...

නමුත්

කිසිවිටක නොපැවසිය යුතුය

මිනිසුන් ගැන

මිනිසුන්ගෙ පීඩනය ගැන

මිනිස් රාජ්‍යය ගැන...'

අගුළු ලා මුවට

ගසා දේශද්‍රෝහී ලේබලය
ඔවුහු මා මුදා හැරියහ..''

ඉනික්බිති, සුසුමකි...

දේවදූතයන් පවා 

විපිළිසර මොහොතක

දෑසින් දෑස විමසා

හදින් හද නොවිමසා

ගොළු වීමු අපි....

ප්‍රවේසම් විය යුතු නොවෙද

දේශප්‍රේමීන් හැමතැනම...