පිටු

Thursday, December 2, 2021

ජීවන චාරිකාවේ අත්හැරුණු ප්‍රේමයේ කතාව ‘‘මැහුම්කාරි“


සේයාරුව - ඉරේකා සෙනෙවිරත්න

අවිහිංසක දැරියකව සිටියදී නොකළ වරදක වින්දිතයකුව නිරපරාදයේ තමන් පිටමං කර දැමූ නගරයටම සොඳුරු ගැහැණියකව ඈ පෙරළා ගොඩ බසින්නේ තම මව වෙනුවෙනි. සැබවින්ම ඒ මව වෙනුවෙන්ම ද? සැමවිටම කොන් කළ, ප්‍රතික්ෂේපයට ලක් වූ බියගුළු දැරියකව සිටි මර්ටල් ඩනේජ් නම් වූ ඇය, ටිලී ඩනේජ් නම් වූ එකී දක්ෂ මැහුම්කාරිය, ජේත්තුකාර ගැහැනු ආත්මය දක්වා පැමිණි ගමන්මඟ කුමානාකර වන්නට ඇත්ද? ඈ කොතෙක් නම් බර ජීවන කුරුසියක් උර දරා සිටින්නට ඇත්ද?

ටිලීගේ පුනරාගමනය - චිත්‍රපටයේ දසුනක්

ඩන්ගටාර් නගරයෙන් ඔබ්බේ වූ හුදෙකලා කන්දේ එකලාව එල්ලී තිබු අබලන් නිවසේ රැඳී උන් වියපත් උන්මාද ගැහැනිය මොලී සිය දියණියගේ පුනරාගමනය පිළිගන්නට තරම් පියවි සිහියක නොවූවාය. යෞවනයේදී ම ප්‍රේමයේ මායාවෙන් මුලා කර දැමූ, එනයින්ම සිඟිති දියණියක සමඟ මං මුලා වූ, අවලං ගැහැනියක ලෙස සමාජයෙන් පවා ප්‍රතික්ෂේපයට ලක් වූ අසරණ ගැහැනියක වූ ඇය අහිමි වූ දියණියක මිස රුවැති ගැහැනියක දැකීමේ සිහිනයක නොවූවාද විය හැකිය. කාලයේ ගලා යෑම ඈ අබියස මිදී, ගල් වී පැවතියේ බොහෝ කලකට පෙරදීමය. දියණිය ඇගේ සෙවණින් උගුලුවා හැර දුර ඈත නගරයක හුදෙකලාවක ගිල්වා දැමූ සමයේදීම ය.

The Dreesmaker චිත්‍රපටයේ දර්ශනයක් - ටිලී සහ මව මොලී


කිසිදු අපූර්වත්වයකින් තොරව රළු පරළු මිටියාවතක අලසව ගලා බසිනා දොළ පාරක් වන් ඒ කුඩා නගරයට ටිලී ඩනේජ් පෙරළා පැමිණෙන විට කුමන කුණාටුවක් ඈ පසුපස හඹා එනු ඇත්දැයි නොදත් නගරවැසියෝ සුපුරුදු දෛනික චර්යාවන්හි නිද්‍රාශීලිව ඇලී ගැලී උන්හ.

තැබෑරුම ද, පාපන්දු පිටිය ද නොවන්නට ඩන්ගටාර් නගරය ද කාලයේ රළු සැමිටියෙන් තැලුම් කා අඩපණව ගිය වියපත් මැහැල්ලක සේ දිස්වන්නට තිබිණි.

අන්ධකාර සෙවැණැලි සේ ඩන්ගටාර්හි නිවෙස්, කඩසාප්පු, මංමාවත් අතර එකෙල මෙකෙල වෙමින් සිටි ඇල්මැරුණු ගැහැනු ආත්ම පණ පිහිටුවාලන්නට ටිලී ඩනේජ්ගේ අපූරු ඇඳුම් මෝස්තර රටාවන්ට හැකි නොවී ද? පැරිස් නගරයෙන් උකහාගත් මෝස්තර නිර්මාණ ශිල්පයේ දැනුම ද, ටිලීගේ ප්‍රතිභාන්විත අපූරු ඇඳුම් මෝස්තර රටා ද ඩන්ගටාර් ගැහැනු ශරීරයන්හි එති එතී බාහිරයෙන් අතිශය චිත්තාකර්ෂණීය දීප්තියක් මතු කළද, අභ්‍යන්තරයෙන් ඔවුන් තුළ පැවති මාන්නක්කාර, කුරුරි, අශෝභන ගති ලක්ෂණ පළවා හරින්නට කිසිසේත් සමත් නොවීය.

බිඳී ගිය සබැඳියාවන් යළි ගොඩ නගමින් සන්සුන්, සාමකාමී දිවි පැවැත්මක් වෙනුවෙන් ටිලී ඩනේජ් තුළ අපමණ අපේක්ෂාවන් නොවී යැයි යැයි සිතිය නොහැකිය. ටෙඩී මැක්වයිනි සමඟ ප්‍රේමයෙන් වෙළී යන විට ද නව ජීවිතයක් පිළිබඳ අපේක්ෂා ඈ තුළ නොවී යැයි සිතනුයේ කෙලෙසින් ද?

නමුත් ඩන්ගටාර් නගරය වෙනස් වී තිබුණේ නැත. අවජාතක දැරියක ලෙස හංවඩු ගැසී සිටි ඇයට දක්ෂ මැහුම්කාරියක වූ පමණින් නගරයේ මුල් ඇද ගන්නට හැකියාවක් නොවුණි. කෙසේ නමුත් මුල, මැද, අග පැටලුණු මං මුලාවක සිටි නගර වැසියන්ට ඇය සදාකාලික සාපයක් ලෙස මිස ආදරය සොයා යන තවත් මනුෂ්‍ය ආත්මයක් ලෙස හඳුනා ගන්නට කිසිවිටක නොහැකි විය. ඉදින් ජීවිත කාලයක් සිය මවත්, තමාත් විඳ වූ ඒ සදාකාලික සාපයේ තරම පෙන්වා දෙන්නට ටිලී ඩනේජ්ට විටෙක සිතුණේ නම් එහි අරුමයක් නොමැත.

‘මැහුම්කාරි‘ය ත්‍රාසය, උන්මාදය, ආදරය, වෛරය ආදී හැඟම් සංකලනයක අපූර්ව වියමනකි. එය කිසිදු හැඟුමකට පාඨක මනස තදින් ආලෝලනය වන්නට ඉඩ හරින්නේද නැත. හැඟුමින් හැඟුමට සිදුවීම් පොලාපනින්නේ කඩිනමිනි. විටෙක පැටලුම් සහගත අවුල් ජාලකය පාඨකයා අතරමං කරමිනි.

පැටලුම් ලිහී යන්නේ අවසානයේ දී ය. නමුත් ඒ වන විට තවදුරටත් පෙර පැවති ඩන්ගටාර් නගරය නොවේ. පවතින්නේ දැවී හළු වී ගිය නෂ්ටාවශේෂ රැසක් පමණි. ඩන්ගටාර් වැසියන්ට ඉතිරිව තිබුණේ ඇඳි වත පමණි.

එය ද ටිලී ඩනේජ් විසින් නිර්මාණය කළ රංග වස්ත්‍ර මිස ඔවුන්ගේම වස්ත්‍ර නොවීය.

ඩන්ගටාර් නගරයෙන් නික්ම යන ටිලී 


ඕස්ට්‍රේලියානු ලේඛිකාවක වන රොසලි හැම් විසින් රචනා කරන ලද The Dressmaker නවකතාව සිංහලට නගා ඇත්තේ අපගේ බ්ලොග් සහෝදරයකු, හිත මිතුරකු වන තිලකසිරි ඒකනායක විසිනි. මේ ඔහුගේ පළමු මුද්‍රිත පරිවර්තනය වන අතර, අතරින් පතර වන පරිගණක දෝෂ හැරුණු විට එක හුස්මට කියවන්නට හැකි රසවත් නවකතාවකි.

‘අපූරු පොත්‘ ප්‍රකාශනය කළ අපූරු පොතකි.

පොත් මිල දී ගැනීමත්, පොත් කියවීමත් තරමක් අඩු වී ඇති මෙවන් කාලවකවානුවක, කියවන පොතක් ගැන සටහනක් ලියන්නට කිසිසේත් හිත නොනැමෙන කාලයක.... අඛණ්ඩව යාවත්කාලීන වන බ්ලොග් මිත්‍රත්වයේ නාමයෙන් ‘මැහුම්කාරි‘ය ගැන උපන් සංකල්පනා සටහන් කර තැබූයේ ටිලී ඩනේජ්, මොලී, ටෙඩී මැක්ස්වයිනි ගැන උපන් භාවමය බන්ධනයෙන් මෙන්ම ඩන්ගටාර් වැසියන් කෙරෙහි උපන් සියුම් අනුකම්පාවකින්ද යුතුව ය.

Wednesday, November 10, 2021

ලාංකේය පරිවර්තන ක්ෂේත්‍රෙයේ කාන්තා දායකත්වය

 


ලේඛකයා වනාහී ස්වදේශීය සාහිත්‍යයේ නිර්මාණකරුවා ය. එහෙත් පරිවර්තකයා විශ්වව්‍යාපී සාහිත්‍යයේ නිර්මාණකරුවා ය.යන්න ප්‍රවීණ පෘතුගාල ලේඛක ජොසේ සරමාගෝගේ ප්‍රකට කියමනකි. යම් රටක, ජන සමාජයක චින්තනමය, බුද්ධිමය පිබිදීම උදෙසා පරිවර්තන සාහිත්‍යයෙන් ලැබෙන ආලෝකය, පන්නරය කිසිසේත් සුළුකොට තැකිය හැකි නොවේ. විශ්ව සාහිත්‍යය දේශයක සාහිත වපසරිය වඩා පුළුල් සහ පොහොසත් බවට පත්කරයි.

ලාංකේය සාහිත්‍යයේ ආරම්භයේ සිට ම පරිවර්තනමය ස්වභාවය කැපී පෙනේ. මුල්කාලීනව පාලි, සකු, මගධ බසින් හෙළ බසට නැගුණු කෘති බහුල වන අතර, යටත්විජිත පාලන සමයේ ඉංග්‍රීසි උගත්, විදේශයන්හි උසස් අධ්‍යාපනය ලද, විශ්ව සාහිත්‍යය ඇසුරු කළ පිරිසක් බිහිවීම නිසා ඉංග්‍රීසි බසින් හෙළ බසට කෘති පරිවර්තනය වීමේ ප්‍රවණතාව වර්ධනය විය. ලෝක සාහිත්‍යයේ විශිෂ්ටතම කෘති හෙළ බසට පෙරළීමට බොහෝ පරිවර්තකයෝ උත්සුක වූහ. එවැනි කෘතහස්ත පරිවර්තකයින් පිළිබඳව කතිකාවන් ඇති වුවද ලාංකේය පරිවර්තන ක්ෂේත්‍රයේ කාන්තා දායකත්වය පිළිබඳව ප්‍රමාණවත් අවධානයක් යොමු වී නැත. පරිවර්තිකාවන් අතර මග හැර යා නොහැකි භූමිකා කිහිපයක් පිළිබඳව ඉතා සංක්ෂිප්තව හෝ කරුණු ගෙනහැර දැක්වීම මෙම ලිපියේ මුඛ්‍ය අරමුණ වේ.

ස්වඅධ්‍යනයෙන් මැනවින් වංග බස හදාරා ගෝරා”, “අරණකට පෙම් බැඳ”, “අපූ ත්‍රිත්වය”, “ශ්‍රී කාන්ත”, “ශ්‍රී කාන්ත සහ රාජලක්ෂ්මීවැනි අගනා කෘති ගණනාවක් හෙළ බසට නැගූ චින්තා ලක්ෂ්මී සිංහාරච්චි ලාංකේය පරිවර්තන ක්ෂේත්‍රයේ නොමැකෙන සටහන් තැබූ ලේඛිකාවකි.  බෙංගාලි ව්‍යවහාරයේ පවතින විශේෂතා අපේ හද, මනසට සමීප ලෙස අලංකරණය කිරීමට ඇය හෙළ බස යොදා ගන්නා ආකාරය විචිත්‍ර ය. ඇය අපූ ත්‍රිත්වය පරිවර්තනය කරන ආකාරය සිහිකරන්නේ දැදිගම වී රුද්‍රිගු සිංහලය රුසියානුකරණය මගින් නිපදවන ලද අලුත් භාෂාන්තරයයි. චින්තා ලක්ෂ්මිය දෙබස පරිවර්තනයේ දි දක්වන සුමට බව ද විශේෂයෙන් සිහිපත් කළ යුතුය. එහිදී ආමන්ත්‍රණ පද කිහිපයකට සීමා නොවී ගැළපෙන අවස්ථා අනුව බෙංගාලි, ඉංගිරිසි, සිංහල (මහත්තයා, මිස්ටර්, බාබු) තුන් භාෂාවෙන්ම තැබීම තුළින් ඇති කරන නැවුම්බව පාඨක රුචිය දල්වන සුලු ය. අපූ ත්‍රිත්වය මෙන්ම ගෝරා පරිවර්තනයේදීත් ඇය මුල් ලේඛකයන්ගේ විශේෂතා පවත්වා ගන්නා ආකාරය ද සුන්දර ය.

චින්තා ලක්ෂ්මී සිංහාරච්චි

මාලිනී ගෝවින්නගේ ද ඉතා වැදගත් පරිවර්තන කෘති ගණනාවක් සිංහල පාඨකයන් වෙත තිළිණ කළ ලේඛිකාවකි. 1972 වසරේ සරසවි සිසුවියක ලෙස සිටියදී ඉග්නාත්සියෝ සිලෝනේගේ ෆොන්ටමාරාකෘතිය පරිවර්තනය කරමින් ක්ෂේත්‍රයට පිවිසෙන ඇය, විප්ලවීය සාහිත්‍යය කෙරෙහි වැඩි නැඹුරුවකින් සහ ස්වකීය සමාජ, දේශපාලන මැදිහත්වීම පිළිබඳව ඉතා පැහැදිලි අවබෝධයකින් යුතුව පරිවර්තනය සඳහා කෘති තෝරා ගත් ලේඛිකාවකි. චේ චරිතය කෙරෙහි ඈ තුළ වන ඇල්ම මනාව පිළිබිඹු කළ චේ චරිතාපදානය මෙන්ම ඈ විසින් පරිවර්තනය කළ අර්නෙස්ටෝ චේගුවේරා මෝටර් සයිකල් දිනපොත”, “බොලීවියානු දිනපොත”, අලෙයිඩා මාච් ලියූ එක්ව අපි ඇවිද යමුවැනි කෘතීන් චේගැඹුරින් හඳුනා ගැනීමටත්, විප්ලවීය සිහින දුටු චේ ප්‍රේමවන්තයින්ගේ හද මනස් දල්වාලීමටත් දායක වූ බව නිසැක ය. වර්ණභේදවාදයේ අමානුෂික මුහුණුවර හෙළිදරව් කරන හඬනු පෙම්බර දේශය”, සමාජ විෂමතාවයේ සදාකාලික ගොදුරු වන ඉතාලියේ ගම්පියසක දිළිඳු, නූගත් ගැමියන් පිළිබඳව වන කම්පනීය කතා පුවත ෆොන්ටමාරාකෘතිය, ස්වදේශීය ජනතාව අමානුෂික ලෙස ඝාතනය කරමින් ඇමරිකාව සුදු ඇමරිකාවක් වූ ඉතිහාස කතාව මා හද සඟවන් වුන්ඩඩ් ක්නීයෝවැනි කෘති  ඇගේ පරිවර්තන කාර්යයන් අතර සුවිශේෂ වේ. මතක පූජාව නමින් පරිවර්තන කවි එකතුවක් ද පළ කර ඇති මාලිනිය, රයිනර් මරියා රිල්කගේ ඛැඑඑැරි එද ් ශදමබට ඡදැඑ කෘතිය කිවිඳ හදට එබී බලන්ලෙස කළ පරිවර්තනය ද  ලාංකේය කාව්‍ය ක්ෂේත්‍රයට පරිවර්තන සාහිත්‍යයේ ප්‍රභාව සහ පන්නරය එක්කළ අවස්ථා ලෙස දැක්විය හැකිය.

මාලනී ගෝවින්නගේ

නවකතාකාරිනියක, කෙටිකතාකාරිනියක ලෙස ප්‍රකට සුනේත්‍රා රාජකරුණානායක විශිෂ්ට පරිවර්තිකාවක්ද වන බව අමතක කළ හැකි නොවේ. මෝපසාන් කෙටිකතා, සකායි, සඳරැස් වෙරළ පරිවර්තන ඔස්සේ පරිවර්තන කාර්යය මටසිලිටි කිරීමට ඇය ගත් උත්සාහය ඉතා වැදගත් ය. ඇය පරිවර්තන කවි පොතක් පළ නොකළ ද ඇයගේ බොහෝ කෘතිවලට අපූරු කාව්‍ය පරිවර්තන ද එක් වී ඇති බව සිහිපත් කළ යුතුය. ඇය පරිවර්තන භාෂාව කියවන්නියට සමීප කිරීම සඳහා කට වහර හා අපගේ වදන් මාලාව අතරින් කතා සංදර්භයට සහ සිංහල භාෂාවට පොදුවේ වඩාත් ගැලපෙන වදන තෝරා ගන්නා ආකාරය කදිම ය. ඇය සතුවන විෂය-විෂයාන්තර පුළුල් දැනුම හා ප්‍රාදේශීය ව්‍යවහාරයන් සම්බන්ධව පවතින අවබෝධය එයට මනා පිටුවහලක් වූ බව නිසැකය. පර්ල් එස් බක් සකායිහි ඉස්මතු කරන ජපන් යුවතිය හා ඇමරිකානුවා අතර ප්‍රේමය සුනේත්‍රා  සිංහලයට ස්වීයකරණය කරන ආකාරය නිසා ඇය කතා බහට ලක්විය යුතුම පරිවර්තිකාවක වන්නීය.

සුනේත්‍රා රාජකරුණානායක

ආචාර්ය එලිසබෙත් බෝපෙආරච්චි, ප්‍රංශයේ ප්‍රොවෙන්සාල් පළාතේ මහා ලේඛකයා වන මර්සෙල් පැනියෝල්ගේ කඳු රැල්ලේ දිය දහරහා උල්පත් කුමාරිනවකතා ද්විත්වය සිංහලයට පෙරලන්නේ ඇයටම අනන්‍ය වූ කතා ලතාවකිනි. මුල් ප්‍රොවෙන්සාල් ව්‍යවහාරයේ ඇති සුවිශේෂතාව ඉස්මතු වන ආකාරයට සිංහල ප්‍රාදේශීය ව්‍යවහාරයන් සමෝධානය කිරීමට ඇය සමත් වෙයි. ඇය සතු අන්තර් භාෂා දැනුම නිසා නිම වන්නේ අසාමාන්‍ය පරිවර්තන කෘතියකි. එමෙන්ම ඇය නාගරික ප්‍රංශය හා ග්‍රාමීය ප්‍රංශය අතර ඇති වෙනස නොකඩා පවත්වා ගැනීමට ද සාපේක්ෂව එතරම් විවිධත්වයක් පළනොවන සිංහල භාෂාව තුළ හරඹයක නියැළෙන්නීය. සේසාරේ, උගොලන් හා මැනොන් අතරේ ඇති ඥාති උත්ප්‍රාසය නොඅඩුව සිංහල කියවන්නාට ළඟාකරවීමට ඇය දැරූ ප්‍රයත්නය ප්‍රශංසනීය වේ. එය ශ්‍රී ලංකාවේ නිසි අවධානයට යොමු නොවුණු ශාස්ත්‍රාලීය ක්‍රියාවකි.

ටි්‍රලිෂියා ගුණවර්ධන අපගේ මතකයට නැගෙන්නේ මනමේ කුමරිය ලෙස වුවත්, ඇය විශිෂ්ට පරිවර්තිකාවක්ද වන්නීය. කර්ණාටක මහා ලේඛක ආනන්ත මුර්තිගේ සංස්කාර නවකතාව ඇය හෙළ බසට නගා ඇත. එය සිරුරින් කුඩා වුවද මහත් විෂයයක් ගැබ්කර ගත් නවකතාවකි. බමුණු ගමක මිය ගිය සම්ප්‍රදාය කඩ කළ බමුණෙකුගේ සිරුරක් අරභයා ඇති වන ගැටුමක් ඇසුරෙන් බ්‍රාහ්මණත්වය ප්‍රශ්න කරන සංස්කාර; එක වරම කාව්‍යමය, විචාරාත්මක හා හාස්‍යමය වීම පරිවර්තකයෙකුට විසල් අභියෝගයකි. සිය ද්විභාෂා දැනුම හා නාට්‍යමය ශික්ෂණය එකවර යොදා ගන්නා ටි්‍රලිෂියා ගුණවර්ධන පරිවර්තන අවකාශය කෙරේ ඇති කරන ආනුභාවය නොසළකා හැරිය නොහැකි තරම් ය. සිංහල භාෂාවේ සියුම් යෙදුම් හා රිද්මය කන්නඩ කතාවක් කීමට යොදා ගැනීම දක්වා ඇය භාෂාව හසුරවන ආකාරය ආස්වාදනීය ය.

ට්‍රිලීෂියා ගුණවර්ධන

රාණි සේනාරත්න රාජපක්ෂ ද  පරිවර්තන සාහිත්‍යය පොහොසත් කරන්නට සුවිශේෂ දායකත්වයක් ලබා දුන් පරිවර්තිකාවකි. දර්ශනය පිළිබඳව වන පාඨ ග්‍රන්ථයක් ලෙස ලෝක සාහිත්‍යය තුළ අවධානයට පාත්‍ර වූ යුස්ටයින් ගෝඩර්ගේ සොෆීගේ ලෝකයමෙන්ම ඔහුගේ ම අන්නා දකින ලෝකය”, “අඳුරු පළිඟු තල මැදින්යන කෘති සහ සුප්‍රකට ඉංග්‍රීසි ජාතික විද්‍යාඥයකු වන ජෙරල්ඩ් ඩරල්ගේ මගේ පවුලයි අනෙක් සත්තුයි”, “දේව උද්‍යානය”, “කුරුල්ලෝ සිවුපාවෝ සහ නෑදෑයෝ  යන කෘතිද ඇතුළත්ව කෘති ගණනාවක් පරිවර්තන සාහිත්‍යයට එක් කළ ඇය ඒ හරහා ලාංකේය පාඨක ප්‍රජාවගේ දැනුම් වපසරිය, වින්දන පරාසය පුළුල් කරන්නට ලබා දුන් දායකත්වය අගනේ ය.

ළමා නවයොවුන් පරිවර්තිකාවක ලෙස පාඨක හද දිනූ ගංඟා නිරෝෂණී සුදුවැලිකන්ද පලස්තීන ලේඛක කාලීඩ් හොසේනිගේ සරුංගල් ලුහුබඳින්නා”, “මනරම් හිරු දහසක්”, “ඉක්බිති කඳුකරය දෝංකාර දුනිකෘති තුළින් සහ මෑතක පළ කළ තුර්කි ලේඛක ඔර්හාන් පමුක්ගේ මසිත් හසර එක්තරා නුහුරුවකකෘතිය තුළින් සිංහල පරිවර්තන සාහිත්‍යය පුළුල් කරනු පිණිස ලබා දුන් දායකත්වය අගය කළ යුතු ය. මසිත් හසර එක්තරා නුහුරුවකවිශාල පරිවර්තන ශ්‍රමයක් දැරූ කෘතියක් බව නිසැක ය.

ගංඟා නිරෝෂිණී සුදුවැලිකන්ද

ලාංකේය පරිවර්තන සාහිත්‍යයේ ළමා සහ නව යොවුන් ක්ෂේත්‍රය ද විශේෂ අවධානයට ලක්විය යුතු ය. මෙහිදී කැපී පෙනෙන පරිවර්තිකාවන් අතර ගංඟා නිරෝෂිණී සුදුවැලිකන්ද මෙන්ම කත්‍යානා අමරසිංහ ද වේ. ගංඟාගේ වණ අරණක කුඩා නිවස“, දඟ මල්ල සහ අමුතු ඉස්කෝලෙ, රමෝනා සහ බීසස් වැනි පොත් මාලා මෙන්ම කත්‍යානා කළ පොලියානා, ඩෙනිස්ගේ දස්කම්, චුබාරි වැනි කතා මාලාවන් ද  ළමා, නව යොවුන් දූ දරුවන් සේම වැඩිහිටියන්ද එක සේ රස විඳි, විශාල පාඨක අවධානයක් දිනූ පරිවර්තන ග්‍රන්ථ ය.

කත්‍යානා අමරසිංහ

ලාංකේය පරිවර්තන ක්ෂේත්‍රය වෙනුවෙන් ස්වකීය දායකත්වය ලබා දුන් ස්වර්ණකාන්ති රාජපක්ෂ, සුමිත්‍රා රාහුබද්ධ, අනුල ද සිල්වා, චිත්‍රා පෙරේරා, ඉන්ද්‍රාණි කරුණාරත්න, ප්‍රියංකා කහවණුගොඩ වැනි තවත් පරිවර්තිකාවන් රැසක් සිටියද, සියල්ලන් පිළිබඳ පුළුල් සංවාදයකට මේ කුඩා ඉඩකඩ ප්‍රමාණවත් නොවේ. නවකතා, කෙටිකතා, කාව්‍ය, ළමා සහ නවයොවුන් පරිවර්තන සාහිත්‍යය තුළ පරිවර්තිකාවන්ගේ ශ්‍රමය කොතෙක් දුරට අර්ථවත් කාර්යභාරයක් ඉටුකර ඇත්තේද යන්න තවදුරටත් ගැඹුරින් විමසා බැලිය යුතු කරුණක් බව සිහිපත් කරමින්ම, ඔවුන්ගේ පරිවර්තන ශ්‍රමය වෙනුවෙන් අපගේ කෘතවේදීත්වය පළකරමු.

හෂිත අබේවර්ධන/  තරංගනී රෙසිකා

 

Tuesday, November 9, 2021

මතකය මෘදු විලවුන් සුවඳකි...

 


පෙම්වත,

 

මතකය

මෘදු විලවුන් සුවඳක් වැනිය

පිරිමදියි සිත...

ස්පර්ශ කරනු නොහැකිය...

 

සිඹීම්වලින් නැහැවුණු

කොපුල්තල පවා

සැලි සැලී මන්ද්‍ර ස්වරයෙන්

සුසුම් උහුළා ගනු වැනි ය...

 

එකලාව යන මෙමඟ

නිදිකුම්බා මල් පවා

පත් හකුළා තුඩු මුදවා

රෝස පෑ සිනා සඟවා

පාරනා හැඟුම්

වාවමිද කෙලෙසින්...

 

පෙම්වත

අගුල්ලෑවද තරව

යකඩින්

තවමත් පණ ගැහෙන හදවතකි

ලෝහ රාමුව විනිවිදිනු බැරි...

 

හෙමිහිට... හෙමිහිට

නිශ්චලව... නිශ්චිතව

අවසන් සුසුම් කැටිය ද

නික්ම යාමට නියමිත

ආදාහනාගාරයක

වා කවුළුවෙන් නික්මෙන

උණුහුම් සුළං දහරක් මෙන්...