මතකය මෘදු විලවුන් සුවඳකි...

 

පෙම්වත,

 

මතකය

මෘදු විලවුන් සුවඳක් වැනිය

පිරිමදියි සිත...

ස්පර්ශ කරනු නොහැකිය...

 

සිඹීම්වලින් නැහැවුණු

කොපුල්තල පවා

සැලි සැලී මන්ද්‍ර ස්වරයෙන්

සුසුම් උහුළා ගනු වැනි ය...

 

එකලාව යන මෙමඟ

නිදිකුම්බා මල් පවා

පත් හකුළා තුඩු මුදවා

රෝස පෑ සිනා සඟවා

පාරනා හැඟුම්

වාවමිද කෙලෙසින්...

 

පෙම්වත

අගුල්ලෑවද තරව

යකඩින්

තවමත් පණ ගැහෙන හදවතකි

ලෝහ රාමුව විනිවිදිනු බැරි...

 

හෙමිහිට... හෙමිහිට

නිශ්චලව... නිශ්චිතව

අවසන් සුසුම් කැටිය ද

නික්ම යාමට නියමිත

ආදාහනාගාරයක

වා කවුළුවෙන් නික්මෙන

උණුහුම් සුළං දහරක් මෙන්...