මිදුණා... මිදුණා... සිඳුණා... බිඳුණා...

                                                       

                                 

කෙසඟ තනි අතක් ගේට්ටුව උඩින් මතුවෙලා අමාරුවෙන් කොක්ක පන්නනවා පත්තර පිටුවට උඩින්, උපැස් යුවළට යටින් එබී බලපු සුමංගලා දැක්කා. 

‘‘අම්මේහ්...‘‘ ගේට්ටු පියන්පතක් තල්ලු කරගෙන ඇතුළට ඇවිත්, බඩුමලු ටික බිම තියපු හිමාලි වේගයෙන් හුස්ම ගත්තා. දෙකන්සෙන් ගලන දාඩිය පිටත්ලෙන් පිහ දැමුවා. ගේට්ටුව වසා දැමූ ඇය බඩු මලු නැවත උස්සාගෙන ආපසු හැරුණමයි සුමංගලාව දැක්කෙ.

‘‘ගෙයි අඩුපාඩු ගොඩයි අක්කෙ, ටවුමට ගියා බඩු ටිකක් ගේන්න.‘‘ ඒ හිනාවෙ අසරණකමට සුමංගලාගෙ පපුව පිච්චිලා ගියා.

‘ඇයි රාජිත බඩු ගෙනත් දැම්මෙ නැද්ද?‘ සුමංගලා එහෙම ඇහුවෙ නැහැ. හදිසියෙම ඇවිත් ගෙවල් කුලී දීලා ගියාට පස්සෙ සති ගාණක් රාජිත ආවෙ නැති බව සුමංගලා දැන හිටියා. ඒ ඇයි කියල අහන්නත් ඇගේ හිත නැමුණෙ නෑ. ගෑනියෙක්ගෙ පපුවෙ ඇවිළෙන ගින්දර දන්නෙ ගෑනියෙක්ම විතරනෙ.

‘‘මං නිතර ටවුමට යනවනෙ. හිමාලිට මොනවහරි ගේන්න ඕන නම් මට කියන්න. මං ගෙනත් දෙන්නම්.‘‘ ඒ වෙනුවට සුමංගලා  කිව්වා. හිමාලි හිනාවෙලා සුමංගලාගෙ ගේ පසෙකින් තියෙන ඇනෙක්සිය දිහාට හැරුණා.

...........

හිමාලිලා ඇනෙක්සියෙ පදිංචියට ඇවිත් අවුරුදු පහක් විතර ඇති. රාජිතයි, හිමාලියි දරු දෙන්නයි. කිසි කරදරයක් නැති පවුල. සුමංගලාගෙ තනි ජීවිතේටත් හරි හයිය. දරුවන්ගෙ හුරතල් කටහඬින් වත්ත හතරමායිමේ තිබුණු මූසල පාළුවත් නැති බංග වෙලා ගියා. දරු කළලයක් හදා වඩා ගන්න හයිය හත්තිය නැතිවුණ තමන්ගෙ කුස එක්කයි, දරු පැටියෙකුට කිරි නොඑරුණ තමන්ගෙ පයෝධර එක්කයි තිබුණ කේන්තිය හෙමිහිට දියකරල ඇරලා සුමංගලා තමන් අත්තම්මා කෙනෙක්ය කියල හිතන්න ගත්තා.

හිමාලි හැමදාම ලෙඩින්. හතිය කියලයි කිව්වෙ. අඩියක් තියල අඩියක් ගත්තත් නැවතිල්ලෙ හුස්ම අල්ලනවා. ආවත් හරි ගෙයින් පිටට අඩියක් තිව්ව නම් ඒ, එක්කො බේත් ගේන්න යන්න. නැත්නම් ගමේ යන්න. සමහර කාලවලට සති ගණන් ඉස්පිරිතාලවල. රාජිත තමයි ගෙදර හැම වැඩක්ම බලල හදල කරේ. ගෙදරට බඩු ගේන එක, ළමයින්ගෙ ඉස්කෝලෙ වැඩ ඒ ඔක්කොම. අනේ වාසනාවන් එහෙව් දරුවෙක්. සුමංගලා රාජිත ගැන හිතුවෙ තමන්ගෙ බඩින් වදාපු දරුවෙක් ගානට.  

............

කිසිම ඍතුවක් සදාකාලික නෑ. ජීවිතෙත් හැටි එහෙම තමයි. 

ටික කාලෙක ඉඳන් රාජිතගෙ රස්සාව ඇනෙක්සියෙ කාලසටහන අවුල්කරමින් තිබුණා. එක්කො හදිසි වැඩ, නැත්නං මීටිං. රෑ දහයට, එකොළහට, ගේට්ටුව ඇරෙනවා, කාරෙක එනවා සුමංගලාට ඇහෙනවා. සමහර වෙලාවට දවස් දෙක තුන ඔෆිස් එකේ වැඩට දුර යන්න වෙනවා. එහෙම දවස්වලට සුමංගලාගෙ ඇහැ පියවුණෙත් නෑ හරියට. දරු දෙන්නයි, හිමාලියි තනියම ඇනෙක්සියෙ... ඒ වගේ තනියෙන් ගෙවුණ රාත්‍රී කාල ගිනි පෙනෙලි වගේ ඇමිණි ඇමිණී ඇගේ හිත පුච්චා දමනවා.

‘‘රාජිත අලුත් රස්සාවකට ගියාද?‘‘ බැරිම තැන සුමංගලා ඇහුවා.

‘‘නෑ අක්කෙ, රස්සාවෙ වැඩ වැඩියි එන්න එන්නම. අනේ මන්දා...‘‘ හිමාලි එදත් අසරණ විදියට හිනාවුණා. ඉන්පස්සෙ හයියෙන් හුස්මක් ඇද්දා.

..........

ඊටත් ටික දවසකට පස්සෙ ඇනෙක්සියෙ උන්නෙ හිමාලියි දරු දෙන්නයි විතරයි.

‘‘රාජිතව මාරු කරල අක්කෙ අනුරාධපුරේට. නිතර යන්න එන්න අමාරුයිනෙ. එයා එහෙ නැවතිලා.‘‘

සුමංගලා මොනවත් අහන්නෙත් නැතිවම හිමාලි උත්තර දුන්නා. ඈ ඇවිත් උන්නෙ ගෙවල් කුලිය දීල යන්න. ඒ සල්ලි ටික අතට ගනිද්දි හිමාලිගෙ අතේ ගිනියම් රස්නයක් දැනිල සුමංගලා ඔලුව උස්සල බලද්දි ඒ ඇස් තද රතු පාට වෙලා තිබුණා.

ඊටත් ටික දොහකට පස්සෙ ඇනෙක්සියෙන් බිඳුණු හඬක් නැගුණා දවස පුරාම. හෝස් හෝස් ගාලා හුස්ම අල්ලන සද්දෙත් එක්කම.

‘‘මාව අතාරින්න, මං ඔයාගෙන් ඉල්ලන්නෙ එච්චරයි.‘‘ දෙහි ගෙඩියක් කඩාගන්න ගේ පිටිපස්සට ගියාම ඇනෙක්සියෙ ජනේලෙන් ඉකිබිඳුමක් එක්ක ඒ වචන ටික ඊයක වේගෙන් ඇවිත් සුමංගලාගෙ පපුවෙ ඇමිණුනා. දෙහි කට්ටක් අතේ ඇනුණා. ගැඹුරටම.හෝ ගාලා ලේ ගලන්න ගත්තා.

............

සුමංගලා පොල් සම්බෝල හැදිල්ල පැත්තක තියලා දෙහි කටුවට හිල් වුණ අත රෙදි පටියකින් වෙළාගත්තා.

පරණ ලට්ට ලොට්ට දාපු අල්මාරිය අවුස්සන්න ගත්තා.

උඩ ඉඳන් යටට, යට ඉඳන් උඩට. 

යටම තට්ටුවෙ පරණ දිනපොත්, පත්තර, ෆයිල් අස්සෙ හැංගිලා තිබුණු මගුල් පින්තූරය මතු වුණා. දෑතින්ම ගත්ත මගුල් පින්තූරයත් එක්ක සුමංගලා හාන්සි පුටුවට වැටුණා. දූවිල්ලෙන් වැහිලා වීදුරුව. තුවාල නොවුණු අතින් වීදුරුව පිහදාද්දි ආයෙම සුමංගලාගෙ අත බිඳුණු වීදුරු කෑල්ලකට හීරුණා.  දැනටමත් පින්තූරය පැත්තකින් දිරාගෙන. කැඩුණු වීදුරු කැබලි අතරින් ඒ යෞවන හිනාව නොදිරා තිබුණත් මනමාලයගෙ පපුව අද්දර මල් ඉත්තත් වේයන්ට ගොදුරු වෙලා තිබුණා. එදා ඒ පින්තූරය ගන්න වෙලාවෙ තමන්ගෙ හිතේ තියෙන්න ඇත්තෙ මොන වගේ හැඟීම්ද, අපේක්ෂා පිරුණු මනාලි දෑසයි, කෝලයෙන් ඇලළුණු මනමාලි හිනාවයි දිහා බලාගෙන සුමංගලා මතක් කරගන්න උත්සාහ කරා.  

‘‘අනේ මාව අතාරින්න, මං ඔයාගෙන් ඉල්ලන්නෙ එච්චරයි.‘‘ 

සුමංගලාට තමන්ගෙම නිදන කුටිය ඇතුළෙන් කවුදෝ ඉකිබිඳින හඬ ඇහෙන්න ගත්තා.

http://epaper.dinamina.lk/art.asp?id=2018/07/24/pg28_0&pt=p&h=#