පිටු

Friday, May 17, 2019

පිපිරුණු ළමා හිත් සුවපත් කරනුයේ කෙලෙසින් ද?



ආච්චි අම්මා කෙනෙක් - 2019.04.21 සවස

දවස පුරාම නිහඬ නොවූ රූපවාහිනිය අසල පවුලේ අය. එදා බෝම්බ පිපිරුණු දවස. හැමෝම උන්නෙ කඳුළින් වික්ෂිප්තව. ඒත් දරුවන්ට වැටහීමක් නෑ ඒ ගැන. පිරිස කෑ කෝ ගසමින් සෙල්ලමේ.

‘‘කොච්චර කිව්වත් අහන්නෑනෙ කෑ ගහන්න එපා කියල. අල්ලල දෙනවා දැන් කට්ටියම අයිඑස් ත්‍රස්තවාදීන්ට‘‘ මුණුබුරු මිණිබිරියන්ගෙ කෑකොස්සම අහන් ඉඳල බැරිම තැන ආච්චි අම්මා කෑ ගැහුවා.

‘‘මොනාද අම්මෙ ඔය කියන කතා. ළමයි දන්නවද වෙලා තියෙන දේක බරපතලකම. ඔය විකාර කතා දාන්නෙපා ළමයින්ගෙ ඔලුවට.‘‘

එහෙම කිව්වෙ ඒ ආච්චි අම්මගෙ ලොකු දුව. ළමයින්ගෙ මම්මා...


කටුවාපිටිය ප්‍රහාරයෙන් දිවි අහිමි වූ දුලාජ් පුතාගේ නිවස - 2019.04.22

මරණ ගෙදරට එන එන අය බදා වැළඳ, වැළපෙන ආච්චි අම්මා. ඇය උන්නෙත් හිසේත්, ගතේත් පැලැස්තර දැමූ තුවාල සමගින්.

‘‘බංකුවෙ කෙළවර වාඩි වෙලා උන්නෙ මං. ඒත් පුතාට අයින ඕන වුණා කිව්වා. අපි එයාට අයින දීලා මෙහාට උණා. බෝම්බෙ පිපිරිලා හැමෝම විලාප දෙද්දි මට පුතාගෙ කටහඬ ඇහුණා. එයා උළුවලට යටවෙලා උන්නෙ. මං උළු කෑලි එහෙට මෙහෙට කර කර පුතාව හෙව්වා. කවුරුවත් උදව් කළේ නෑ මට පුතාව හොයන්න.‘‘


දරු දෙන්නෙකුගේ අම්මා කෙනෙක් - 2019.04.23

පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයෙන් පස්සේ ඒ අම්මයි, මමයි මුලින්ම වැඩට ගියේ එදා, ගියෙත් ආවෙත් එකට. තාමත් බෝම්බ බිය හැමතැනම.

‘‘අපේ දෙන්නා වැඩට යන්න එපා කියල උදේ පොරේ නංගි. ඒත් පහුගිය ටිකේ දිගටම නිවාඩු ගත්තනෙ.‘‘  පිපිරුණු හිත් ගැන කතා බස් අස්සෙ දුම්රිය නැවතුමේදි ඇය පාසල් නොයා ගෙදර ඉන්න දරුවන් ගැන මතක් කළා.  

පසුවදා උදේම මට දුරකථන ඇමතුමක් ඇගෙන්...

‘‘අද මං එන්නෙ නෑ නංගි. ඊයෙ මං ගෙදර ආව ගමන්ම පුතා කිව්වනෙ ‘මං හිතුවෙ අම්මෙ ඔයත් මැරිල කියල‘ දවසම බයේ ඉන්න ඇති නංගි. පව්‘‘ ඈ කිව්වා. ඒ පුතා තුන වසරෙ. ඒ දූටයි, පුතාටයි තාත්තා නැති වෙලා මාස තුනක් වුණා විතරයි. ඉතින් ඒ පැටවුන්ගෙ හිත්වල බය සාධාරණයි.

‘‘මටත් මොනව හරි වුණොත් මගෙ ළමයි දෙන්න කවුරු බලන්නද නංගි.‘‘

............

ඒ අම්මා ම - උදෑසන දුම්රිය නැවතුමේ දී  - 2019.05.14

‘‘බලන්නකො නංගි අපේ දුව කියනවා ඊයෙ රෑ එයා සහරාන්ව හීනෙන් දැක්ක කියල. අද මට වැඩට යන්න එපාලු. නොගිහින් කොහොමද නංගි.‘‘



කාර්යාලීය සගයෙකුගෙන් දුරකතන ඇමතුමක් - ඔහු මුස්ලිම් - 2019.05.15  උදෑසන

‘‘අක්කෙ අද ඇඳිරි නීතිය නං හයට ඉවරයි. ඒත් අදත් වැඩට එන්නෙ නෑ. ඊයෙ හැන්දෑවෙත් කට්ටියක් අපේ ගම පැත්තෙ කැරකිලා තියෙනවා. අපේ වයිෆ් හරි බයයි අක්කෙ. මොනව හරි වුණොත් පොඩි දෙන්න එක්ක එයාට මොකුත් කරගන්න බැරිවෙනවා. ඒ හින්දා දාලා එන්න බෑ.‘‘

ඔහු දෙවනවර පියෙකු වී තවම මාසයක් ගතවන්නට ඇත.


නිවසට ගත් දුරකථන ඇමතුමක් අතර - 2019.05.15 රාත්‍රිය

අපේ චූටි පුතා චන්දු. අවුරුදු හතරට තව මාස කීපයයි.

‘‘මම්මේ කුලියපිටියට බෝම්බ ගාලලු.‘‘ ඒ ළපටි හුරතල් හඬින් එහෙම කියවෙද්දි මගෙ පපුව හෝස් ගෑවා.
‘‘කුලියපිටියට බෝම්බ ගහල නෑ පුතේ.‘‘
‘‘ඇත්ත... බෝම්බ ගාලා.‘‘
 ‘‘පුතාට කවුද කිව්වේ?‘‘
‘‘අම්මා...‘‘

..............

මුස්ලිම් කාර්යාලීය සගයා - 2019.05.16

‘‘අපේ ගේ ඉස්සරහ ගෙදර පොඩි එකා අක්කෙ යන්නෙ සිංහල ඉස්කෝලෙකට. හරි අහිංසක ළමයෙක්. ඉස්කෝලෙ ගියාම දැන් ළමයි ගණන් ගන්නෙ නැහැලු, එක එක ඒවා කියනවලු කියල ඉස්කෝලෙ යන්න බෑ කියනවා. පව් පොඩි එකා හොඳටම බයවෙලා ඉන්නෙ.‘‘



මූණුපොත 2019.05.16 දරුවන් සිව්දෙනෙකුගේ සේයාරුවක් සමඟ සටහනකි.

මේ ඉන්නෙ පෙරේදා නාත්තන්ඩිය, කොට්ටරාමුල්ලෙදි ජාතිවාදියො කපල කොටල මරල දාපු එම්.එස්. ෆවුසුල් අමීන්ගෙ ළමයි හතර දෙනා. තාත්තව බේරගන්න කිසිම දෙයක් නොකරපු පොලීසිය අඩුම ගානෙ කැපිල වැටිල හිටිය තාත්තව ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනියන්න, උදව්වක්වත් කරල නෑ.

මේ කාලකන්නි ජාතිවාදින් ගහපු අත් බෝම්බෙකින් විනාශ වෙලා, ගිනිගනිමින් තිබිනු අමීන් මහත්තයගෙ ලොරිය අහල පහල මිනිස්සුන්ගෙ උදව්වෙන් බාගෙට නිවාගෙන ඒ ලොරියටම අමීන් මහත්තයව දාගෙන ඉස්පිරිතාලෙට යනකොටත් අමීන් මහත්තය ජීවතුන් අතර ඉදල නෑ. මේ පොඩි පිරිමි ළමය කෑගගහ උදව් ඉල්ලද්දි පොලිස්සියෙ අය කාටද කෝල් කර කර හිටිය කියල කියද්දි ඒ කටහඩේ තිබුනු අසරණකමින් එයාගෙ කටහඬ වෙව්ලුවා.


බෝම්බවලට, ගැටුම්වලට ඍජුවම මුහුණ දුන් දරුවන්,
දෙමව්පියන්, පවුලේ ආදරණීයයන් අහිමි වූ දරුවන්
තුවාල ලත් දරුවන්
තම ගේ දොර විනාශ වී යන අයුරු දෑසින් දුටු දරුවන්
ඍජුවම වෙනස්කිරීම්වලට, නින්දා අපහාසයන්ට ගොදුරු වන දරුවන්
අනාරක්ෂිත බව නිසා බියට සහ තැතිගැන්මට පත්වන දරුවන්
ජාතිවාදී අදහස් නිසා ආකල්ප වෙනසකට ලක්වන දරුවන්...

අප මේ දරුවන් ගැන සිතා බැලුවාද?

පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයෙන් පසු සිංහල, මුස්ලිම් භේදයක් නැතිව දරුවන් ගැන මා සංවේදී වූ අවස්ථා කිහිපයක් ඒ. හදිසියේම ඇති වුණු මේ ප්‍රහාරයත්, ඉන්පස්සෙ ඇතිවුණු ගැටුම්කාරී තත්ත්වයත් නිසා විශාල ලෙස අසරණ වෙන්නෙත්, දීර්ඝකාලීන මානසික අර්බුදවල ගොදුරු වෙන්නෙත් දරුවො. වාර්ගික අදහස් ළමා හිත්වල පැලපදියම් වෙන්නත් මේ සිදුවීම් හේතුවක් වෙනවා.

අද දරුවන් හෙට වැඩිහිටියන්. අද ඔවුන් ඉගෙනගන්නා පාඩම ජාතිය, ආගම පදනම් කරගෙන අනෙකා කොන් කිරීම, හෙළාදැකීම නම් අපට කවදාවත් බෝම්බ පිපිරෙන එකවත්, ගහමරාගන්න එකවත් වළක්වන්න පුළුවන් වෙන්නෙ නෑ.

මේ විදියට තුවාල වුණු ළමා හිත් සුවපත් කරන්න, දරුවන්ගෙ හිත්වල ආරක්ෂාව, සාමය, ආදරය ගැන ආකල්ප ගොඩනගන්න අපට කළ හැක්කේ කුමක්ද? මේ ගැන රජය වගේම පොදු ජනතාව විදියටත් අපි ඉතාම සැලකිල්ලෙන් කටයුතු කළ යුතු වෙනවා.

අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය හරහා සියලුම පාසල්වල දරුවන් අතර ආදරය, සාමය වර්ධනය කරන වැඩපිළිවෙලක් සකස් කිරීම ඉතාම වැදගත්. බොහෝ දරුවන්ට මනෝ උපදේශනය අවශ්‍ය වේවි නිසැකවම මේ අර්බුදයෙන් ගොඩඑන්න. මව්පිය වැඩිහිටියන්ගේ වගේම ගුරුවරුන්ගේ සංවේදීභාවය දරුවන් තුළ සිදු වී ඇති වෙනස්කම් හඳුනාගන්න උදව් වේවි.

අපි දරුවන් ගැන අවධානයෙන් ඉමු. පවතින තත්ත්වය ගැන අනවශ්‍ය බියක් ඇති කරනොගෙන ජීවත් වෙන්න දරුවන්ට සහය වෙමු. දරුවන් අහන ප්‍රශ්නවලට උවමනාවෙන් ඇහුම්කන්දෙමු. ඒ අයට තේරුම් ගන්න හැකි විදියට කරුණු කියන්න උත්සාහ කරමු. දරුවන්ගේ හිත්වලට ආදරය, කරුණාව අරන් යන්නත්, ආරක්ෂාකාරී බව පිළිබඳ හැඟීම දෙන්නත් පුලුවන් වෙන්නෙ අපටමයි.

දීර්ඝකාලීනවත් සැලසුම් සහගතව අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ වෙනස්කම් සිදුවිය යුතුයි. ඒ පිළිබඳ කතිකාවන් මේ වන විටත් සමාජය තුළ ඇතිවෙලා. ආගම විෂයට වෙන් වන වෙලාව සෙසු ආගම් සහ සංස්කෘතීන් ගැනත් හදාරන්නට ඉඩකඩ ලැබීම, ආගම් විදියට පාසල් වෙනස් නොකර පොදු අධ්‍යාපන රටාවක් ලංකාව තුළ ඇති වීම වැනි යෝජනා රැසක්. මේ පිළිබඳවත් අවධානය යොමුවීම අවශ්‍යයි.  

ලංකාව පුරාම, හැම ආගමකටම අයත් දහම්පාසල් තියෙනවා. දහම්පාසල් හරහාත් ළමා මනස ගොඩනගන්න විශාල වැඩකොටසක් කරන්න පුළුවන්. ළමා ක්‍රියාකාරී විරයෝ ළමා සංවිධානයේ දරුවන් තුළ ප්‍රගුණ කළ යුතු පස්වන ගුණාංගය විදියට සලන්නෙ ‘‘තමා අදහන දහමට ළැදි, දහම තුළ ජීවත්වන අන් ආගම්වලට ද ගරු කරන කෙනෙක්‘‘, මේ ගුණය දහම් අධ්‍යාපනය හරහා දරුවන් තුළට කාන්දු කළ හැකි නම් අගෙයි.



ළමුන් සඳහාම වැඩ කරන සංවිධාන, සමාජ සේවා ආයතන මේ මොහොතේ වඩාත් වගකීම් සහගතව මෙම අර්බුදකාරී අවස්ථාව හඳුනාගෙන, දරුවන් වෙනුවෙන් වැඩසසටහන් සැලසුම් කළ යුතු වෙනවා.

පවුල තුළ වැඩිහිටියන් ලෙස අප ඉතාම වගකීමෙන් අපගේ සිතුවිලි, වචන, ක්‍රියාවන් හසුරුවා ගත යුතුයි. දරුවන් ජීවිතයේ අයනු ආයනු ඉගෙනගන්නෙ අපෙන්. අප තුළ වන්නේ වර්ගවාදී, ජාතිවාදී සිතුවිලි නම්, අප නිතරම කතා බහ කරන්නේ එවැනි මාතෘකා නම්, අප ක්‍රියා කරන්නේ අනෙකා පිටුදැකීමට නම් අපේ දරුවන්ද ඒ මග ගැනීම වැළැක්වීමට නොහැකි වනු ඇති.

ඒ නිසාම දරුවන් ඉදිරියේ වගකීම් සහගත මිනිසුන් ලෙස, පුරවැසියන් ලෙස හැසිරෙමු. මිනිසුන් ලෙස එකිනෙකාට ආදරයෙන්, ගෞරවයෙන් සලකමු. සෑම ආගමකම, ජාතියකම මිනිසුන් සමඟ වැඩකරන්නට දරුවන් සමඟම එක්වෙමු.

දරුවන් සමඟම සාමය, සංහිඳියාව ගොඩනගන ක්‍රියාකාරකම්වලට යොමු වෙමු. නිවස තුළ එවැනි සාහිත්‍ය කලා නිර්මාණ ඇසුරු කරමු. පොත් කියවමු. ගීත අසමු.

දරුවන් සම්බන්ධයෙන් අපට කළ හැකි තවත් දේ ඔබත් යෝජනා කරන්න.


2 comments:

  1. අයියෝ මේක සීසෝ පදිනවා වගේනේ.
    ඔයා කළු ජූලිය ගැන කතා ලියනකොට "හොඳ දෙමළා" Vs "නරක සිංහලයා" ශානරයට කතා ලියනවා වගේ මෙතනදිත් "හොඳ තම්බියා" Vs "නරක සිංහල කතෝලිකයා" ශෛලියට ලියන්න.

    මම කළුජූලිය ගැන වැඩිහිටියන්ගෙන් අහලා තියෙන විදියට ඒ කාලේ වෙනකොට කොළඹ දෙමෙල්ලුත් ඉඳලා තියෙන්නේ අලි වංශෙන්

    ReplyDelete

ඔබේ එක් සිතුවිල්ලක්... තරු අහසට... සඳ කිරණක්...