මං නොඉන්න මගේ ගෙදර දවසක්...

උදේ මම චූටි මිමීත් එක්ක කණුකැලේ ගෙදර ගියා. (මං නොඉන්න මගේ ගෙදර ) අපි දෙන්න පයින්මයි ගියේ. (බයවෙන්න එපා. ඒක පුංචි ගුරු පාරක්. වැඩිය කවුරුත් නොයන )

ගුරු පාරෙ කෙළවර මොණරු දෙන්නෙක්. මේ වෙද්දි අපේ පැත්තට මොණරු ආගන්තුක නෑ. ඒත් තාම මම හිතේ හැටියට මොණර රැඟුමක් දැක්කෙ නෑ. කොබෙයියො, කහ කුරුල්ලො, චූටික්කො, මයිනො නේකාකාර කුරුල්ලන්ගෙන් අඩුවක් නෑ. කුරුල්ලන්ට නම් කොරෝනා ගැන වගේ වගක් නෑ වගේ. උන් හරිම නිදහසේ ඉන්නවා.

ජීවිතේ මෙතෙක් ආදරෙන් ඉතිරි කළ යමක් ඇත්නම් ඒ පොත් ම තමයි. නවාතැන් මාරු කරද්දි ගෙනත් දැම්ම පොත් පෙට්ටිවල දාපු ගමන් සාලෙමයි තිබුණෙ, ඒ ටික අස් කරන්නත් උවමනා වුණා. අලුත් පොත් රාක්කවලට දාන්න පුස්තකාල කාමරේ ඇරියම ගොඩක් දූවිල්ල. පොත් රාක්කත් ටිකක් අවුල් වෙලා. දුකත් හිතුණා. පොත් අරන් යන අයට පොත් ටික පිළිවෙලක් කරන්න හිතෙන්නෙ නැද්ද?  පොඩ්ඩක් දූවිල්ල පිහදාන්න හිතෙන්නෙ නැද්ද කියල හිතිලා. මම ගමේ යන සති අන්තවල තමයි පොත් රාක්කවල දූවිලි පිහදලා අස්කරන්නෙ.

කොහොමවුණත් වටපිටාවෙ පොඩි පිරිසක් හරි පොත් අරන් ගිහින් කියවන එකම ලොකු දෙයක්. කවදා හරි ලොකු පුස්තකාලයක් හදන එක මගේ හීනයක්. ඒක චිත්‍රපටියක් පෙන්නන්නත් ඉඩකඩ තියෙන කියවීම් ශාලාවක් සහිත පුස්තකාලයක් වෙන්න ඕන කියල හිතෙනවා. බලමු 

ඉතින් කවදාහරි.

...........

ලොකු නංගිගෙ ඕකිඩ් වගාව මලින් පිරිලා. ‘‘අප්‍රේල්වල ඕඩර්ස් තියෙනවා මල් ගන්න පුළුවන් කියල කිව්වා. දැන් ඉතින් හරිනෙ ඒකත් අහවරයි.“ ලොකු නංගි හිනාවෙලා කිව්වා. මොනතරම් ප්‍රශ්න ආවත් හිනාවෙලා මුහුණ දෙන්න පුළුවන් එකම ලොකු දෙයක්.

‘‘ඔයාගෙ මසං පැලේ මල් පිපිලා “ ලොකු නංගි මට තවත් සුබාරංචියක් කිව්වා. මසං පැලේ ගත්තෙ කට්ටිමහන පල්ලියෙ මංගල්ල පොලෙන්. එදා ඇහැල පැලයකුයි, පේර පැලයකුත් ගත්තා. පැල මං ගත්තට හිටෙව්වෙ ලොකු නංගි. පේර පැලයත් හොඳට හැදීගෙන.

‘‘ඇහැල පැලේ කේඩෑරි වෙලා. මම තව පැලයක් හිටෙව්වා.“ ඇහැල ගහක් ගැන මගේ ආශාව දන්න නිසාම වෙන්න ඇති ලොකූ ආයෙම මතක් කළේ. ගේ වටේට අඹ, අනෝදා, නෙල්ලි, කටුලොවි, කජු තියෙනවා. තවත් මදි කියල හිතෙනවා.  ගහකොල කොච්චර හිටෙව්වත් වැඩි වෙන්නෙ නෑ. ඒත් නංගි කියනවා පළතුරු පැල ගොඩක් එක ළඟ ආවම ගෙඩි හැදෙන්නෑලු. මට වඩා ගහකොල ගැන දැනුමක්, අවබෝධයක් එයාට තියෙනවා.

..............

හැන්දෑවෙ පුංචි කට්ටිය චිත්‍ර ඇන්දා. චූටි මිමීගෙ තමයි යෝජනාව. එයානෙ දැන් ලොකු අක්කා. වෙලාවකට නංගිලා, මල්ලිලා එක්ක සමගි සමාදානෙන් වැඩ කරන්න බැරිවුණත් තවත් වෙලාවකට අක්කාකම මතු වෙනවා. ‘‘අපි චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනයක් කරමු.‘‘ මම පින්තූර ටිකක් අරගෙන එයාලව උනන්දු කළා. මේ දඟමළු ටික එක තැනක තියාගන්න පුළුවන් එකත් ලොකු දෙයක්.