අනේ අපිටත් දෙන්න මහත්වරුනි ජීවිතය ටිකක් හුස්ම ගන්න......

සන්ධ්‍යාව කොටුව දුම්රිය නැවතුම අබියස එකත්පස්ව බලා හුන්නේය. ඒ ජනවාරි 06 වන දා ය. ලසන්ත වික්‍රමතුංග සහ උතුරු දකුණු ඝාතනය වූ අනෙකුත් මාධ්‍යෙව්දීන් සැමරුම ඡන්ද උණුසුම මැද ම සිදු විය. එහිදී යාපනයේ සිට පැමිණි මාධ්‍යෙව්දියකු කළ කතාව කම්පනීය හැඟුමක් සමඟ සිතේ සනිටුහන් විය. ( සමාවෙන්න ඔහුගේ නම අමතකය. සඳට නෑකම් කියන නමකි.)

‘‘මා එක්ක තව කීපදෙනෙක් ලසන්ත සැමරුමට සහභාගි වෙන්න කොළඹ ආවා. නමුත් තර්ජන නිසා අතරමැදදි එයාලා ආපහු හැරුණා. නමුත් අපට මඟපෙන්වූ, පුරෝගාමී වූ ලසන්ත වැනි මාධ්‍යෙව්දීන් වෙනුවෙන් පැමිණිය යුතුමයි මම හිතුවා. ඒ නිසා මේ අවස්ථාවට සහභාගි වුණත් ඇත්තටම මගෙ හිතෙත් බයක් තියෙනවා. දැන් ආපහු යන්නෙත් මම බයෙන්. ඒත් මම මගේ යුතුකම ඉටුකරන්න අද මෙතැනට ආවා.“

කතාව නිම වූ සුළු මොහොතකට පසු සෙනග අතරින් රිංගා ඔහු නික්ම යන අතර මුව රැඳි සිනාවට පිළිතුරු සිනාවක් දෙන්නට හැකි වීම සතුටකි.මට ඔහු ගැන දැණුනේ අපමණ ගෞරවයකි.

........................

අද කාර්යාලයේ මුස්ලිම් සගයෙක් මා වෙත පැමිණියේය.

‘‘තරංගි මිස්, මටත් විශේෂ ආරාධනාවක් තියෙනවා. පාප්වහන්සේ එන මීටින් එකකට. මට විස්තර හොයල දෙනවද එතන වෙන්නෙ මොනවද කියල...“

අන්තර්ජාලය පිරික්සා බැලීමි. ඒ පාප් වහන්සේ සමඟ 13 සැදෑවේ පැවැත්වෙන අන්තර් ආගමික නායක හමුවක් බව පහදා දුනිමි.

‘‘තරංගි මිස් බලන්න... ඔයාලගෙ පාප් වහන්සේ පිළිගන්න අළුත් නායකයෙක් ලැබුණා. හොඳ නායකයෙක් ලැබුණා. ඒක හරියට දෙවියන්ගෙ ආශිර්වාදය ලැබුණ වගේ...“

ඔහු සිනාසෙමින් පැවසීය. වටපිට බලා හෙමිහිට ය. ඒ දෑස්වල නලියන වාර්ගික භේදයන්ගෙන් තොර යහපත් සමාජයක් පිළිබඳ අපමණක්  බලාපොරොත්තු හඳුනානොගන්නට තරම් අසංවේදී නොවෙමි. මන්දයත් අලුත්ගම වාර්ගික ගිනි ඇවිලෙන විට ඒ දෑස්වල ඇවිළුණු බිය ද මා හොඳින්ම වටහා ගෙන සිටි බැවිනි. 

....................

මූණුපොත තුළ අතීත සක්මනක යෙදෙන විට 2013 නොවැම්බර් මස මවිසින් ඔබ හා බෙදාගත් සාමිනාදන් විමල් කවියාගේ සංවේදී කවියක් ඇස ගැටිණි. 

සාමිනාදන් විමල් දමිල කවියාගේ හෘදයාංගම කවියක්...
2012.08.25 රාවය මංජරිය

යාපනේ අඹ  
--------------

දකුණුලකෙන් පේවීගෙන
නාගදීපෙට වන්දනාවේ එන
මහත්වරුනි, ගන්න මේ අඹ  
ගන්න, නෝනාවරුනි මේ අඹ

කර්තකොලොම්බම් මේ අඹ  
ලැබුණේ නැති කොළොම් තොටට  
ගන්න, මහතුනි මේ අඹ සැක හැර  
නීරස නොවෙයි සහතිකයි.
මේ අඹ යාපනේ අපේ ජීවිතය තරමට

අනේ මහතුනේ මේ අඹගස් යට  
අපේ ලේ කඳුළු සේසත යට වී ඇත 

පලා ආ විට පොරෝනය අතට ගෙන  
අනේ, අපිට සෙවණ දුන්නේ මේ අඹ ගස්ය

කපා දෙන්නං පළුවක් රස බලන්නට 
මහතුන්ට කකා යන්න, එපා සල්ලි  
අනේ අපිටත් දෙන්න මහත්වරුනි
ජීවිතය ටිකක් හුස්ම ගන්න......

.............

වෙනසක් වෙනුවෙන් ඡන්දය භාවිත කළ උතුරු නැගෙනහිර ජනතාවට කොටි ලේබලය ඇලවීම කොතරම් පාපයක්දැයි මට සිතේ. මට මේ දෙමළ මුස්ලිම් ජනතාව පිළිබඳව දැනෙන්නේ මහත් ගෞරවයකි. සෙනෙහසකි. ඔවුන් ඉල්ලා සිටින්නේ බියෙන් සැකෙන් තොරව නිදහසේ හුස්මක් ගත හැකි යහපත් සමාජයක් නොවේද? 

ඔවුන් සමඟම දකුණේ අපිත් ඉල්ලන්නේ එයම නොවේද? මානව ගරුත්වය, නිදහස සුරැකෙන සමාජයක්...!!!! ආර්ථිකය කටු ඔටුන්නක් නොවන ජීවිත පැවැත්මක්..!!!!

‘‘අනේ අපිටත් දෙන්න මහත්වරුනි

ජීවිතය ටිකක් හුස්ම ගන්න.....“