තරු ඇස් රහස් ගැන ප්‍රියංකර සටහන

www.pinterest.com

තරංගනී ගේ කුලුඳුල් කාව්‍ය සංග්‍රහයට ප්‍රවේශ වීමේදි ඇය සිය කවි එකතුව මුලට එක් කරන ගබ්‍රියේලා මිස්ත්‍රාල් නම් ලතින් ඇමරිකානු කිවිඳියගේ කාව්‍ය ඛණ්ඩය ඉතා වැදගත් වේ යැයි 

සිතමි .

'ප්‍රේමය අසිරිමත්‍ ය .

එය මිහිමතවට දෙවියන්ගේ සෙවනැල්ලය .'

තරංගනීගේ කවි එකතුවේ එන සෑම කවියකින් ම පාහේ ඇය කුළු ගන්වන්නට උත්සහ කරන්නේ මානව ප්‍රේමය බව පැවසීම අතිශයෝක්තියක් නොවේ. මිනිසකු හුදු භෞතික සිරුරක් ලෙස පමණක් දකින්නට පොළඹවන සාධක අනන්ත ලෙස මුණගැසෙන සමාජ ක්‍රමයක් තුළ මිනිසකු ගේ මිනිස් ආත්මය විනිවිද දකින්නැයි කරන ඇඟවුම තරංගනී ගේ කවිය තුළ අපට හමුවෙයි.

ජාතීන් අතර එන්න එන්නම සිදුවන දුරස්වී ම්වල අනතුර, ජීවිතයේ දී ආදරය මුණ නොගැසෙන ගැහැනියගේ පිරිමියාගේ වේදනාව, අරගලයේදී ජීවිතය අහිමිවන මිනිසා තරංගනී සිය කවි ඇසට අසුකර ගැනීමට උත්සහ කරන්නේ මානව දයාව තරම් කවියකු වෙත හිමිවන අන් කවරසම්පතක් වත් නොවන බව ඉඟි කරමිනි .

‘ඒ මගේ පණ' හිසින් යුතු කවියේදි තරංගනී අරගල බිමක දී මිය ගිය පුතකු අප වෙත සම්මුඛ කරන්නේ ඒ පුතගේ මවට හඬක් දීමෙනි. එහිදී ඇය ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ චරිතය ද අපට මුණගස්වයි. එහෙත් ඇය අනවශ්‍ය තරම් ආවේග මුදා නොහැර කවියට පිරිමහින සංයත හඬක් මතු කිරීමට දරන වෑයම ප්‍රශංසනී ය. 88/89 යුගය මෙන් ම ඉන් ඉක්බිති එළඹුණු උතුරු නැගෙන හිර ප්‍රදේශවල ඇවිල ගිය සටන්වලදී මිය ගිය මිනිසුන් වෙත මිනිස් ඇසකින් බැලීමට හුරු කිරීම මේ මොහොතේ වැඩිහිටි ශ්‍රී ලාංකිකයින් අනාගත පරපුරට දායාද කළ යුතු දෙයකි. මතු දැක්වෙන්නේ තරංගනී ගේ උක්ත කවියෙන් උපුටාගත් කොටසකි .

'කල්වරි පාමුල ඉතිනේ 

මව් මරි ළය සෝ දුකිනේ 

ඇවිලුණු ගිනි දලු ලමිනේ 

දැවුණි ද මා හද පුතුනේ ...

දහසක් මව් ඇස කඳුළා 

පිසිනුව තමදිවි හකුලා 

පුද කළ මපුතුන් විපුලා 

මට රන් කඳෙකිය උදුලා '

ස්ත්‍රී පුරුෂ ප්‍රේමයේ විසල් බව අල්ලා ගැනීමට තරංගනී නොවක් උත්සහයක් ගන්නා අයුරුද ඇතැම් තැනෙක අපට හමුවේ. 'පැටලී හිඳිමි' යන හිසින් යුතු ඇයගේ කවිය මතුදැක් වෙන පරිදිය .

බිඳිනු නො රිසිය 

විසිතුරුය 

එතරම්ම් ම 

ඔබ වියූ මේ දැල

සිඳි යන්නට 

පණ නල එහි ම 

ඉඩ හරිමි 

නිසල වෙමි

ගොදුරු කර ගන්නෙ ද 

දැදුරු හද 

මැදුරු කර ගන්න ද 

ගොදුරු බිම '

‘රත්‍රිය මෙතරම් දිගු මන්ද' හිසින් යුතු රචනයේ දී තරංගනී අපට මුණගස්වන, ප්‍රේමය නොලද ගැහැනිය වෙත අපගේ සාවධාන අව ධානය යොමුවන්නේ නෙත රැඳි කඳුළක්ද සමගය. එහි එක් තැනෙක එන මතු දැක්වෙන කොටස බෙහෙවින් සිත රිදවන සුලුය .

උණුහුමක් නොහඳුනන සීත ඇතිරිලි වුවද 

රාතිය මෙතරම් ම දිගු මන්ද අසන්නෙද 

'

ගජමන්නෝනාගේ ආදර තරවටුව' නම් කවියේදි තරංගනි බාවික ගුණ ඇසුරු කරන බසක් කවියට යොදා ගැනීමට සමත් වෙයි. සංවාදයක ස්වරූපයෙන් ගොඩ නැඟෙන මේ කවියේදී කිවිඳියගේ මුවට නංවන මතු දැක්වෙන වදන් ඉතා සිත් ගන්නා සුළුය .

'සසරෙම දුක අරන් කැටි කොට එක මිටින 

සුසුමින් පරදු  තැබු තුන් යම සඳ පහන 

කවිකම් හිතක උණුහුම හොයමින් තැවෙන 

කවියක කදුළු තවරනු ඇයි මේලෙසින '

තරංගනී ගේ කාව්‍ය සංග්‍රහය අවසන්වන්නේ 'හදවතම සුවිසල් අහසකි‘ යන හිසින් යුතු කවියකිනි. හදවත ම සුවිසල් අහසක් කරගත් විට ඒ අහසේ රමණීය දෙදුණු මෙන් ම මහ ගිගුරුම ද මතු දවසක අපට දකින්නට අසන්නට ලැබෙනු ඇත. 2015 වසරේ පළ වූ මේ කවි මට කියවන්නට ලැබුනේ ඉතා මෑතකය. කවි පොතක් කිය වූ පසු සහෘදයන් සමග බෙදා හදා ගන්නට දරන වෑයම පමා වූයේ එහෙයිනි.

වසන්ත ප්‍රියංකර නිවුන්හැල්ල කවි සොහොයුරා 

2017.07.25 මූණුපොතේ තැබූ සටහනකි.