පුණ්‍යානුමෝදනා

මගේ කාර්යාලීය මිතුරියක දෙවැනි වර මවක වූයේ පසුගිය ඇහැල මහේදීය. මව අධිරුධිර පීඩනයෙන් ‍පෙළෙන්නට වූ බැවින් මාස හත සපිරෙන්නටත් පෙර නොකල්හිම ගැබ පීරා මෙලොවට කැඳවූ දියණිය ජීවිතය දිනන්නට තරම් වාසනාවන්ත වූයේ ද සොයිසා කාන්තා රෝහලේ නිශානි ලූකස් වෛද්‍යවරිය සහ අනෙකුත් වෛද්‍යවරුන්ගේද, හෙදි සොයුරියන්ගේද, කාර්ය මණ්ඩලයේද අප්‍රමාණ කැපකිරීම් සහ සොයා බැලීම් මැදය.  

දියණියට වසරක් පිරෙන්නට ආසන්න‍ වන මේ මොහොතේ රෝහල් කාර්ය මණ්ඩලයට තුති පුදන්නට කවි පෙළක් ලියා දෙන්න යැයි ඇය මවෙතින් ඉල්ලීමක් කළාය. පහත දැක්වෙන්නේ මවිසින් ඇමිණූ පද පෙළයි. එය  කියවා ඇ‍ගේ ඇස්වලින් ගලා ගිය කඳුළු ගඟ දූ ඉපදෙන්නට රෝහලේ සිටියදීත්, දූ ඉපදුණු පසුව මාස තුනක් පමණ රෝහලේ සිටියදී ත්, ඉන් අනතුරුව ඇය අසනීප වන සෑම මොහොතකමත් ගලා ගිය කඳුළු ග‍ෙඟ්ම දිගුවක් නොවේද? මට සිතිණි.

කිරිකැටි සිහින සැබෑ කර දෙන්නට දිව රෑ නොතකා වෙහෙසෙන වෙද හෙද පරපුරේ සැමට උපහාරයක් ලෙස  මෙය ලියා තබමි.

සුවහසක් සිහින පොදි මැද

සුපිපුණු කිරිකැටි සිහිනය

සිඟිති මල් කැකුලක්ව

මෙලොවට වැඩිය දින

නොකල්හිම ගිළිහී යාද

සන්තානයම ගිනිගත් මොහොතක....

අත්තටු බිඳුණු පැතුමට

ජීවන හුස්ම පිඹිමින්

අපමණ සෙනෙහසින්

දිව රෑ නොතකමින්

ඇය මලක් සේ පුබුදු කළ..

ද සොයිසා කාන්තා රෝහලේ

නිශානි ලුකස් වෙදැදුරුතුමිය ඇතුළු වෛද්‍යතුමනි,

මෙත් සිතැති හෙදි සොයුරියනි,

කාර්යමණ්ඩලයේ සියල්ලෙනි,

ඔබේ ළෙංගතුකමට

අපමණ කැපකිරීමට

බැතිමල් පුදන්නට

වදන් සවිමත් වේද කොයි ලෙස....

වීනු තිලංසා දියණිය සමග

ගෙවෙන ජීවිත වන්දනාවේ

සිනා මල් පිපෙන

සෑම මොහොතක් පාසාම

පුණ්‍යානුමෝදනා වේවා....

ඔබට.... ඔබ සැමට....

සාහිත්‍යයෙහි කෙළ පැමිණියෙකුට මිස අන් කෙනෙකුට නොතේරෙනු ඇතැයි මිතුරියගේ ගෙදර එක්කෙනා පැවසූ බැවින් මෙය ඉතාම සරල වාක්‍යාංශ කිහිපයක් බවට පත් කර දුන්නද මා සිත් ගත්තේ මුලින්ම අකුරු ඇමිණූ ඉහත පදපෙළයි.