කුරුසියකි
උර මත
සැබවි...
ප්‍රේමණීය ය
එය...
රිදුමකි අපමණ
ළය
නමුදු,
උහුළනු හැකි ය..
සීමොන්
අනවැසිය
අත්වාරු
හිත්වාරු
හුදකලාවම
මනරම් ය
කපාල දුර්ගය
නොතරම් ය...
උකුත් වන
සුයාමය
ස්නේහයේ
නිවීම ය
ස්වර්ගීය තානය
හද සිඹින
යාමය.........
කවිය හොදයි
ReplyDeleteඒත් වචන මං කීවෙ පාරිභාෂික වචන නොතේරෙන එකයි අවුල...
//'හුදකලාව මනරම්ය' //
ReplyDeleteඇත්ත කියලා මේ ටිකේම හිතුණා...:D
බරයි කුරුසිය
ReplyDeleteනමුත් කම් නැත
දැනෙයි සැනසුම දුක උහුලනා විට
හඬයි හදවත
කඳුළු නැතුවම
නමුත් කම් නැත
හුදකලාවේ ඉඳිමි තනියම
නොවේ අත්වාරු
ඇත ගිර තරණයට
නමුත් කම් නැත
බලා සැනසෙමි පොළව මත හිඳ.