‘‘ප්‍රේමය නම් බලන්න යන්න කවුරුත්ම නෑ...‘‘

ඉස්සරම දවසක

ඉල්ලීම් කිසිත් නැතිවම

එක්කරන් ගියා මතකයි

සිනමා සිත්තමකට...

කාෂ්ටක අගනුවර

උතුරු ධ්‍රැව සීතල ය

අසරණවූ සාරි පොට

උරතලෙහි වාරු කොට

ඔබ උන්නෙ තිරයේම

ඇස් දෙක අලෝගෙන......

අතරමැදි විරාමෙදි

නැගී කිසිවක් නොකියාම

පුංචි එකෙකුට වගේ

කන්න බොන්නත් අරගෙන

ආයෙ ආවේ ඔබ

අත්දෙකම පුරෝගෙන...

මං බලා උන්නේ

තුන් හිතම පුරෝගෙන...

රාමුවෙන් රාමුවට ජීවිතය කතා කළ

ඒ එදා දවසෙයි

අඳුන ගත්තේ මං

ආදරේ මුලකුරු

පෙරළ ගත්තේ මං

ප්‍රේමයේ පළමු පාඩම...

කියවගන්නත් පෙර ම පොත

පිටුවෙන් පිටුව ඔබ ඉරා දැම්ම

දරාගන්නම බැරි කමට දුක

මං පොත ම වසා දැම්ම...